🔍
    sense 2v
    sense 1v
    در زبان ایتالیایی چهار حالت اصلی برای افعال وجود دارد: خبری، التزامی، شرطی و امری.
    هر یک از این حالت‌ها برای بیان مقاصد، اعمال و وضعیت‌های مختلف به کار می‌روند. حالت خبری برای صحبت درباره حقایق است، حالت التزامی برای بیان شک و آرزوها، حالت شرطی برای موقعیت‌های فرضی و حالت امری برای دستورات و درخواست‌ها.
    توانایی صرف صحیح افعال در هر یک از این حالت‌ها امکان بیان انواع افکار و احساسات را در مکالمات روزمره فراهم می‌کند.
    Ha diffidato delle promesse. (Alessandro Manzoni, I Promessi Sposi)
    diffidàre : بی‌اعتماد شدن, شک کردن (برای از دست دادن اعتماد یا شک در چیزی)
    dif|fi||re : (accento grave)

    حالت خبری (Indicativo) فعل diffidàre

    حالت خبری (Indicativo) یکی از حالت‌های اصلی در زبان ایتالیایی است که برای بیان اعمال، وضعیت‌ها یا رویدادهایی که به عنوان واقعی یا قطعی در نظر گرفته می‌شوند، استفاده می‌شود.
    این حالت برای توصیف حقایق، روال‌های روزمره و موقعیت‌های عینی به کار می‌رود.

    Tempo semplice

    Presente diffidàre

    io diffido
    🔊
    tu diffidi
    🔊
    lui/lei/Lei diffida
    🔊
    noi diffidiamo
    🔊
    voi diffidate
    🔊
    loro diffidano
    🔊
    Tempo semplice

    Imperfetto diffidàre

    io diffidavo
    🔊
    tu diffidavi
    🔊
    lui/lei/Lei diffidava
    🔊
    noi diffidavamo
    🔊
    voi diffidavate
    🔊
    loro diffidavano
    🔊

    Tempo semplice

    Futuro semplice diffidàre

    io diffiderò
    🔊
    tu diffiderai
    🔊
    lui/lei/Lei diffiderà
    🔊
    noi diffideremo
    🔊
    voi diffiderete
    🔊
    loro diffideranno
    🔊
    Tempo semplice

    Passato remoto diffidàre

    io diffidai
    🔊
    tu diffidasti
    🔊
    lui/lei/Lei diffidò
    🔊
    noi diffidammo
    🔊
    voi diffidaste
    🔊
    loro diffidarono
    🔊

    Tempo composto

    Futuro anteriore diffidàre

    io avrò diffidato
    🔊
    tu avrai diffidato
    🔊
    lui/lei/Lei avrà diffidato
    🔊
    noi avremo diffidato
    🔊
    voi avrete diffidato
    🔊
    loro avranno diffidato
    🔊
    Tempo composto

    Passato prossimo diffidàre

    io ho diffidato
    🔊
    tu hai diffidato
    🔊
    lui/lei/Lei ha diffidato
    🔊
    noi abbiamo diffidato
    🔊
    voi avete diffidato
    🔊
    loro hanno diffidato
    🔊

    Tempo composto

    Trapassato prossimo diffidàre

    io avevo diffidato
    🔊
    tu avevi diffidato
    🔊
    lui/lei/Lei aveva diffidato
    🔊
    noi avevamo diffidato
    🔊
    voi avevate diffidato
    🔊
    loro avevano diffidato
    🔊
    Tempo composto

    Trapassato remoto diffidàre

    io ebbi diffidato
    🔊
    tu avesti diffidato
    🔊
    lui/lei/Lei ebbe diffidato
    🔊
    noi avemmo diffidato
    🔊
    voi aveste diffidato
    🔊
    loro ebbero diffidato
    🔊

    حالت التزامی (Congiuntivo) فعل diffidàre

    حالت شرطی (Congiuntivo) یکی از حالت‌های اصلی در زبان ایتالیایی است که برای بیان عدم اطمینان، خواسته‌ها، احساسات و موقعیت‌های فرضی استفاده می‌شود.
    این حالت زمانی به کار می‌رود که صحبت از اعمالی باشد که قطعی یا واقعی نیستند، برای مثال در مواقع شک یا امکان.

    Tempo semplice

    Congiuntivo presente diffidàre

    io diffidi
    🔊
    tu diffidi
    🔊
    lui/lei/Lei diffidi
    🔊
    noi diffidiamo
    🔊
    voi diffidiate
    🔊
    loro diffidino
    🔊
    Tempo semplice

    Congiuntivo imperfetto diffidàre

    io diffidassi
    🔊
    tu diffidassi
    🔊
    lui/lei/Lei diffidasse
    🔊
    noi diffidassimo
    🔊
    voi diffidaste
    🔊
    loro diffidassero
    🔊

    Tempo composto

    Congiuntivo passato diffidàre

    io abbia diffidato
    🔊
    tu abbia diffidato
    🔊
    lui/lei/Lei abbia diffidato
    🔊
    noi abbiamo diffidato
    🔊
    voi abbiate diffidato
    🔊
    loro abbiano diffidato
    🔊
    Tempo composto

    Congiuntivo trapassato diffidàre

    io avessi diffidato
    🔊
    tu avessi diffidato
    🔊
    lui/lei/Lei avesse diffidato
    🔊
    noi avessimo diffidato
    🔊
    voi aveste diffidato
    🔊
    loro avessero diffidato
    🔊

    حالت شرطی (Condizionale) فعل diffidàre

    حالت شرطی (Condizionale) یکی از حالت‌های اصلی در زبان ایتالیایی است که برای بیان اعمال یا وضعیت‌هایی که به شرایط خاصی بستگی دارند، استفاده می‌شود.
    این حالت اغلب برای بیان خواسته‌ها، درخواست‌ها یا موقعیت‌های فرضی که قطعی نیستند، به کار می‌رود.

    Tempo semplice

    Condizionale presente diffidàre

    io diffiderei
    🔊
    tu diffideresti
    🔊
    lui/lei/Lei diffiderebbe
    🔊
    noi diffideremmo
    🔊
    voi diffidereste
    🔊
    loro diffiderebbero
    🔊
    Tempo composto

    Condizionale passato diffidàre

    io avrei diffidato
    🔊
    tu avresti diffidato
    🔊
    lui/lei/Lei avrebbe diffidato
    🔊
    noi avremmo diffidato
    🔊
    voi avreste diffidato
    🔊
    loro avrebbero diffidato
    🔊

    حالت امری (Imperativo) فعل diffidàre

    حالت امری (Imperativo) یک حالت مهم در زبان ایتالیایی است که برای دادن دستورات، راهنماها یا پیشنهادات استفاده می‌شود. این حالت برای شخص دوم مفرد، شخص دوم جمع و شخص اول جمع ساخته می‌شود.

    Imperativo diffidàre

    tu diffida
    🔊
    noi diffidiamo
    🔊
    voi diffidate
    🔊

    Congiuntivo diffidàre

    Lei diffidi
    🔊
    Che lui/lei diffidi
    🔊
    Che loro diffidino
    🔊

    این دلیل است که چرا استفاده از تمرین‌دهنده رایگان صرف افعال ما برای یادگیری زبان ایتالیایی این‌قدر مهم است!

    صرف افعال یکی از سخت‌ترین قسمت‌های زبان ایتالیایی است و برای تسلط بر آن نیاز به تمرین مداوم دارید.
    با ابزار تعاملی رایگان ما، می‌توانید به شیوه‌ای جذاب و شخصی‌سازی‌شده تمرین کنید، با رایج‌ترین افعال و همچنین افعال پیچیده‌تر کار کنید. تمرین‌کننده ما به شما کمک خواهد کرد تا دقت و سرعت خود را بهبود بخشید و سخنرانی شما را مطمئن‌تر کند.
    صرف نظر از سطح شما، تمرین‌کننده صرف افعال ما به شما کمک خواهد کرد تا در یادگیری زبان ایتالیایی پیشرفت کنید!