🔍
    sense 2v
    sense 1v
    W języku włoskim istnieją cztery podstawowe tryby czasowników: oznajmujący, przypuszczający, warunkowy i rozkazujący.
    Każdy z nich jest używany do wyrażania różnych intencji, działań i stanów. Tryb oznajmujący pomaga mówić o faktach, przypuszczający — o wątpliwościach i pragnieniach, warunkowy — o hipotezach, a rozkazujący — o poleceniach i prośbach.
    Umiejętność prawidłowego koniugowania czasowników w każdym z tych trybów pozwala łatwo wyrażać różnorodne myśli i emocje w codziennej mowie.
    Lui mi ha fatto amare questa città.
    amare : kochać
    a||re : (accento grave)

    indicativo amare. Tryb oznajmujący czasownika amare


    Tempo semplice

    amare presente

    io amo
    🔊
    tu ami
    🔊
    lui/lei/Lei ama
    🔊
    noi amiamo
    🔊
    voi amate
    🔊
    loro amano
    🔊
    Tempo semplice

    amare imperfetto

    io amavo
    🔊
    tu amavi
    🔊
    lui/lei/Lei amava
    🔊
    noi amavamo
    🔊
    voi amavate
    🔊
    loro amavano
    🔊

    Tempo semplice

    amare futuro semplice

    io amerò
    🔊
    tu amerai
    🔊
    lui/lei/Lei amerà
    🔊
    noi ameremo
    🔊
    voi amerete
    🔊
    loro ameranno
    🔊
    Tempo semplice

    amare passato remoto

    io amai
    🔊
    tu amasti
    🔊
    lui/lei/Lei amò
    🔊
    noi amammo
    🔊
    voi amaste
    🔊
    loro amarono
    🔊

    Tempo composto

    amare futuro anteriore

    io avrò amato
    🔊
    tu avrai amato
    🔊
    lui/lei/Lei avrà amato
    🔊
    noi avremo amato
    🔊
    voi avrete amato
    🔊
    loro avranno amato
    🔊
    Tempo composto

    amare passato prossimo

    io ho amato
    🔊
    tu hai amato
    🔊
    lui/lei/Lei ha amato
    🔊
    noi abbiamo amato
    🔊
    voi avete amato
    🔊
    loro hanno amato
    🔊

    Tempo composto

    amare trapassato prossimo

    io avevo amato
    🔊
    tu avevi amato
    🔊
    lui/lei/Lei aveva amato
    🔊
    noi avevamo amato
    🔊
    voi avevate amato
    🔊
    loro avevano amato
    🔊
    Tempo composto

    amare trapassato remoto

    io ebbi amato
    🔊
    tu avesti amato
    🔊
    lui/lei/Lei ebbe amato
    🔊
    noi avemmo amato
    🔊
    voi aveste amato
    🔊
    loro ebbero amato
    🔊

    Ogólne informacje o trybie oznajmującym (Indicativo) włoskich czasowników

    Tryb oznajmujący (Indicativo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań, stanów lub wydarzeń, które są uważane za rzeczywiste lub pewne. Stosuje się go do opisywania faktów, codziennych rutyn i obiektywnych sytuacji.
    Na przykład zdania takie jak Io vado al mercato lub Loro studiano per l'esame ilustrują użycie trybu oznajmującego do przekazywania konkretnych informacji.
    Ten tryb może być odmieniać w różnych czasach, takich jak teraźniejszy, przeszły i przyszły, co pozwala dokładnie wskazać czas wykonania czynności. Zrozumienie trybu oznajmującego jest istotne dla efektywnej komunikacji oraz zrozumienia niuansów języka włoskiego.

    congiuntivo amare. Tryb łączący czasownika amare


    Tempo semplice

    amare congiuntivo presente

    io ami
    🔊
    tu ami
    🔊
    lui/lei/Lei ami
    🔊
    noi amiamo
    🔊
    voi amiate
    🔊
    loro amino
    🔊
    Tempo semplice

    amare congiuntivo imperfetto

    io amassi
    🔊
    tu amassi
    🔊
    lui/lei/Lei amasse
    🔊
    noi amassimo
    🔊
    voi amaste
    🔊
    loro amassero
    🔊

    Tempo composto

    amare congiuntivo passato

    io abbia amato
    🔊
    tu abbia amato
    🔊
    lui/lei/Lei abbia amato
    🔊
    noi abbiamo amato
    🔊
    voi abbiate amato
    🔊
    loro abbiano amato
    🔊
    Tempo composto

    amare congiuntivo trapassato

    io avessi amato
    🔊
    tu avessi amato
    🔊
    lui/lei/Lei avesse amato
    🔊
    noi avessimo amato
    🔊
    voi aveste amato
    🔊
    loro avessero amato
    🔊

    Ogólne informacje o trybie subiektywnym (Congiuntivo) włoskich czasowników

    Tryb łączący (Congiuntivo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania niepewności, życzeń, emocji i sytuacji hipotetycznych. Stosuje się go, gdy mowa o działaniach, które nie są pewne lub realne, na przykład w przypadkach wątpliwości lub możliwości.
    Na przykład zdania takie jak Spero che tu venga lub Se avessi tempo, partirei ilustrują użycie trybu łączącego do wyrażania stanów ducha lub wydarzeń, które zależą od warunków.
    Ten tryb może występować w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla subtelnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.

    condizionale amare. Tryb warunkowy czasownika amare


    Tempo semplice

    amare condizionale presente

    io amerei
    🔊
    tu ameresti
    🔊
    lui/lei/Lei amerebbe
    🔊
    noi ameremmo
    🔊
    voi amereste
    🔊
    loro amerebbero
    🔊
    Tempo composto

    amare condizionale passato

    io avrei amato
    🔊
    tu avresti amato
    🔊
    lui/lei/Lei avrebbe amato
    🔊
    noi avremmo amato
    🔊
    voi avreste amato
    🔊
    loro avrebbero amato
    🔊

    Ogólne informacje o trybie warunkowym (Condizionale) włoskich czasowników

    Tryb warunkowy (Condizionale) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań lub stanów, które zależą od określonych warunków. Często stosuje się go do formułowania życzeń, próśb lub sytuacji hipotetycznych, które nie są pewne.
    Na przykład zdania takie jak Vorrei un caffè lub Se avessi più tempo, viaggerei di più ilustrują, jak tryb warunkowy jest używany do wyrażania sytuacji zależnych od określonych okoliczności.
    Ten tryb może być używany w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla jasnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.

    imperativo amare. Tryb rozkazujący czasownika amare


    amare imperativo

    tu ama
    🔊
    noi amiamo
    🔊
    voi amate
    🔊

    amare congiuntivo esortativo

    Lei ami
    🔊
    Che lui/lei ami
    🔊
    Che loro amino
    🔊

    Ogólne informacje o trybie rozkazującym (Imperativo) włoskich czasowników

    Tryb rozkazujący (Imperativo) — to ważny tryb w języku włoskim, używany do wydawania rozkazów, instrukcji lub rad. Tworzy się go dla drugiej osoby liczby pojedynczej, drugiej osoby liczby mnogiej oraz pierwszej osoby liczby mnogiej.
    Na przykład zdania takie jak Fai attenzione! lub Parlate lentamente! pokazują, jak tryb rozkazujący może być używany do bezpośredniej i jasnej komunikacji. Ponadto fraza Andiamo! do wyrażenia zaproszenia do wspólnego działania jest przykładem trybu rozkazującego.
    Warto zauważyć, że tryb rozkazujący nie ma form dla trzeciej osoby liczby pojedynczej i mnogiej. W tych przypadkach stosuje się tryb łączący (Congiuntivo), który służy do wyrażania życzeń lub zaleceń w sposób bardziej łagodny. Ta cecha sprawia, że język włoski jest unikalny, ponieważ tryb łączący dodaje rozmowom nuty uprzejmości i subtelności.
    Zrozumienie trybu rozkazującego i jego prawidłowe użycie jest kluczowe dla efektywnej komunikacji i utrzymywania przyjaznego tonu w codziennych interakcjach.

    Oto dlaczego tak ważne jest korzystanie z naszej darmowej aplikacji do nauki koniugacji włoskich czasowników!

    Koniugacja czasowników to jedna z najtrudniejszych części języka włoskiego, a jej opanowanie wymaga stałej praktyki.
    Z naszym darmowym, interaktywnym trenerem koniugacji możesz ćwiczyć w interesujący i spersonalizowany sposób, pracując zarówno z najczęściej używanymi czasownikami, jak i bardziej skomplikowanymi. Nasz trener pomoże Ci poprawić dokładność i szybkość, sprawiając, że twoja mowa stanie się bardziej pewna.
    Bez względu na Twój poziom znajomości języka włoskiego, nasz trener koniugacji pomoże Ci posunąć się naprzód w nauce języka włoskiego!