W języku włoskim istnieją cztery podstawowe tryby czasowników: oznajmujący, przypuszczający, warunkowy i rozkazujący.
Każdy z nich jest używany do wyrażania różnych intencji, działań i stanów. Tryb oznajmujący pomaga mówić o faktach, przypuszczający — o wątpliwościach i pragnieniach, warunkowy — o hipotezach, a rozkazujący — o poleceniach i prośbach.
Umiejętność prawidłowego koniugowania czasowników w każdym z tych trybów pozwala łatwo wyrażać różnorodne myśli i emocje w codziennej mowie.
Ha deciso di apporre il suo nome su ogni documento.
verbo irregolare
apporre : przyłożyć, dodać
ap|pór|re
: (accento acuto)
indicativo apporre. Tryb oznajmujący czasownika apporre
|
Tempo semplice
apporre presente |
||
| io | appongo |
🔊
|
| tu | apponi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | appone |
🔊
|
| noi | apponiamo |
🔊
|
| voi | apponete |
🔊
|
| loro | appongono |
🔊
|
|
Tempo semplice
apporre imperfetto |
||
| io | apponevo |
🔊
|
| tu | apponevi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | apponeva |
🔊
|
| noi | apponevamo |
🔊
|
| voi | apponevate |
🔊
|
| loro | apponevano |
🔊
|
|
Tempo semplice
apporre futuro semplice |
||
| io | apporrò |
🔊
|
| tu | apporrai |
🔊
|
| lui/lei/Lei | apporrà |
🔊
|
| noi | apporremo |
🔊
|
| voi | apporrete |
🔊
|
| loro | apporranno |
🔊
|
|
Tempo semplice
apporre passato remoto |
||
| io | apposi |
🔊
|
| tu | apponesti |
🔊
|
| lui/lei/Lei | appose |
🔊
|
| noi | apponemmo |
🔊
|
| voi | apponeste |
🔊
|
| loro | apposero |
🔊
|
|
Tempo composto
apporre futuro anteriore |
||
| io | avrò apposto |
🔊
|
| tu | avrai apposto |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avrà apposto |
🔊
|
| noi | avremo apposto |
🔊
|
| voi | avrete apposto |
🔊
|
| loro | avranno apposto |
🔊
|
|
Tempo composto
apporre passato prossimo |
||
| io | ho apposto |
🔊
|
| tu | hai apposto |
🔊
|
| lui/lei/Lei | ha apposto |
🔊
|
| noi | abbiamo apposto |
🔊
|
| voi | avete apposto |
🔊
|
| loro | hanno apposto |
🔊
|
|
Tempo composto
apporre trapassato prossimo |
||
| io | avevo apposto |
🔊
|
| tu | avevi apposto |
🔊
|
| lui/lei/Lei | aveva apposto |
🔊
|
| noi | avevamo apposto |
🔊
|
| voi | avevate apposto |
🔊
|
| loro | avevano apposto |
🔊
|
|
Tempo composto
apporre trapassato remoto |
||
| io | ebbi apposto |
🔊
|
| tu | avesti apposto |
🔊
|
| lui/lei/Lei | ebbe apposto |
🔊
|
| noi | avemmo apposto |
🔊
|
| voi | aveste apposto |
🔊
|
| loro | ebbero apposto |
🔊
|
Ogólne informacje o trybie oznajmującym (Indicativo) włoskich czasowników
Tryb oznajmujący (Indicativo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań, stanów lub wydarzeń, które są uważane za rzeczywiste lub pewne. Stosuje się go do opisywania faktów, codziennych rutyn i obiektywnych sytuacji.
Na przykład zdania takie jak Io vado al mercato lub Loro studiano per l'esame ilustrują użycie trybu oznajmującego do przekazywania konkretnych informacji.
Ten tryb może być odmieniać w różnych czasach, takich jak teraźniejszy, przeszły i przyszły, co pozwala dokładnie wskazać czas wykonania czynności. Zrozumienie trybu oznajmującego jest istotne dla efektywnej komunikacji oraz zrozumienia niuansów języka włoskiego.
congiuntivo apporre. Tryb łączący czasownika apporre
|
Tempo semplice
apporre congiuntivo presente |
||
| io | apponga |
🔊
|
| tu | apponga |
🔊
|
| lui/lei/Lei | apponga |
🔊
|
| noi | apponiamo |
🔊
|
| voi | apponiate |
🔊
|
| loro | appongano |
🔊
|
|
Tempo semplice
apporre congiuntivo imperfetto |
||
| io | apponessi |
🔊
|
| tu | apponessi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | apponesse |
🔊
|
| noi | apponessimo |
🔊
|
| voi | apponeste |
🔊
|
| loro | apponessero |
🔊
|
|
Tempo composto
apporre congiuntivo passato |
||
| io | abbia apposto |
🔊
|
| tu | abbia apposto |
🔊
|
| lui/lei/Lei | abbia apposto |
🔊
|
| noi | abbiamo apposto |
🔊
|
| voi | abbiate apposto |
🔊
|
| loro | abbiano apposto |
🔊
|
|
Tempo composto
apporre congiuntivo trapassato |
||
| io | avessi apposto |
🔊
|
| tu | avessi apposto |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avesse apposto |
🔊
|
| noi | avessimo apposto |
🔊
|
| voi | aveste apposto |
🔊
|
| loro | avessero apposto |
🔊
|
Ogólne informacje o trybie subiektywnym (Congiuntivo) włoskich czasowników
Tryb łączący (Congiuntivo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania niepewności, życzeń, emocji i sytuacji hipotetycznych. Stosuje się go, gdy mowa o działaniach, które nie są pewne lub realne, na przykład w przypadkach wątpliwości lub możliwości.
Na przykład zdania takie jak Spero che tu venga lub Se avessi tempo, partirei ilustrują użycie trybu łączącego do wyrażania stanów ducha lub wydarzeń, które zależą od warunków.
Ten tryb może występować w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla subtelnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.
condizionale apporre. Tryb warunkowy czasownika apporre
|
Tempo semplice
apporre condizionale presente |
||
| io | apporrei |
🔊
|
| tu | apporresti |
🔊
|
| lui/lei/Lei | apporrebbe |
🔊
|
| noi | apporremmo |
🔊
|
| voi | apporreste |
🔊
|
| loro | apporrebbero |
🔊
|
|
Tempo composto
apporre condizionale passato |
||
| io | avrei apposto |
🔊
|
| tu | avresti apposto |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avrebbe apposto |
🔊
|
| noi | avremmo apposto |
🔊
|
| voi | avreste apposto |
🔊
|
| loro | avrebbero apposto |
🔊
|
Ogólne informacje o trybie warunkowym (Condizionale) włoskich czasowników
Tryb warunkowy (Condizionale) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań lub stanów, które zależą od określonych warunków. Często stosuje się go do formułowania życzeń, próśb lub sytuacji hipotetycznych, które nie są pewne.
Na przykład zdania takie jak Vorrei un caffè lub Se avessi più tempo, viaggerei di più ilustrują, jak tryb warunkowy jest używany do wyrażania sytuacji zależnych od określonych okoliczności.
Ten tryb może być używany w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla jasnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.
imperativo apporre. Tryb rozkazujący czasownika apporre
apporre imperativo |
||
| tu | apponi |
🔊
|
| noi | apponiamo |
🔊
|
| voi | apponete |
🔊
|
apporre congiuntivo esortativo |
||
| Lei | apponga |
🔊
|
| Che lui/lei | apponga |
🔊
|
| Che loro | appongano |
🔊
|
Ogólne informacje o trybie rozkazującym (Imperativo) włoskich czasowników
Tryb rozkazujący (Imperativo) — to ważny tryb w języku włoskim, używany do wydawania rozkazów, instrukcji lub rad. Tworzy się go dla drugiej osoby liczby pojedynczej, drugiej osoby liczby mnogiej oraz pierwszej osoby liczby mnogiej.
Na przykład zdania takie jak Fai attenzione! lub Parlate lentamente! pokazują, jak tryb rozkazujący może być używany do bezpośredniej i jasnej komunikacji. Ponadto fraza Andiamo! do wyrażenia zaproszenia do wspólnego działania jest przykładem trybu rozkazującego.
Warto zauważyć, że tryb rozkazujący nie ma form dla trzeciej osoby liczby pojedynczej i mnogiej. W tych przypadkach stosuje się tryb łączący (Congiuntivo), który służy do wyrażania życzeń lub zaleceń w sposób bardziej łagodny. Ta cecha sprawia, że język włoski jest unikalny, ponieważ tryb łączący dodaje rozmowom nuty uprzejmości i subtelności.
Zrozumienie trybu rozkazującego i jego prawidłowe użycie jest kluczowe dla efektywnej komunikacji i utrzymywania przyjaznego tonu w codziennych interakcjach.
Oto dlaczego tak ważne jest korzystanie z naszej darmowej aplikacji do nauki koniugacji włoskich czasowników!
Koniugacja czasowników to jedna z najtrudniejszych części języka włoskiego, a jej opanowanie wymaga stałej praktyki.
Z naszym darmowym, interaktywnym trenerem koniugacji możesz ćwiczyć w interesujący i spersonalizowany sposób, pracując zarówno z najczęściej używanymi czasownikami, jak i bardziej skomplikowanymi. Nasz trener pomoże Ci poprawić dokładność i szybkość, sprawiając, że twoja mowa stanie się bardziej pewna.
Bez względu na Twój poziom znajomości języka włoskiego, nasz trener koniugacji pomoże Ci posunąć się naprzód w nauce języka włoskiego!