W języku włoskim istnieją cztery podstawowe tryby czasowników: oznajmujący, przypuszczający, warunkowy i rozkazujący.
Każdy z nich jest używany do wyrażania różnych intencji, działań i stanów. Tryb oznajmujący pomaga mówić o faktach, przypuszczający — o wątpliwościach i pragnieniach, warunkowy — o hipotezach, a rozkazujący — o poleceniach i prośbach.
Umiejętność prawidłowego koniugowania czasowników w każdym z tych trybów pozwala łatwo wyrażać różnorodne myśli i emocje w codziennej mowie.
Non dobbiamo fidare di persone che non conosciamo.
fidare : ufać, polegać
fi|dà|re
: (accento grave)
indicativo fidare. Tryb oznajmujący czasownika fidare
|
Tempo semplice
fidare presente |
||
| io | fido |
🔊
|
| tu | fidi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | fida |
🔊
|
| noi | fidiamo |
🔊
|
| voi | fidate |
🔊
|
| loro | fidano |
🔊
|
|
Tempo semplice
fidare imperfetto |
||
| io | fidavo |
🔊
|
| tu | fidavi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | fidava |
🔊
|
| noi | fidavamo |
🔊
|
| voi | fidavate |
🔊
|
| loro | fidavano |
🔊
|
|
Tempo semplice
fidare futuro semplice |
||
| io | fiderò |
🔊
|
| tu | fiderai |
🔊
|
| lui/lei/Lei | fiderà |
🔊
|
| noi | fideremo |
🔊
|
| voi | fiderete |
🔊
|
| loro | fideranno |
🔊
|
|
Tempo semplice
fidare passato remoto |
||
| io | fidai |
🔊
|
| tu | fidasti |
🔊
|
| lui/lei/Lei | fidò |
🔊
|
| noi | fidammo |
🔊
|
| voi | fidaste |
🔊
|
| loro | fidarono |
🔊
|
|
Tempo composto
fidare futuro anteriore |
||
| io | avrò fidato |
🔊
|
| tu | avrai fidato |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avrà fidato |
🔊
|
| noi | avremo fidato |
🔊
|
| voi | avrete fidato |
🔊
|
| loro | avranno fidato |
🔊
|
|
Tempo composto
fidare passato prossimo |
||
| io | ho fidato |
🔊
|
| tu | hai fidato |
🔊
|
| lui/lei/Lei | ha fidato |
🔊
|
| noi | abbiamo fidato |
🔊
|
| voi | avete fidato |
🔊
|
| loro | hanno fidato |
🔊
|
|
Tempo composto
fidare trapassato prossimo |
||
| io | avevo fidato |
🔊
|
| tu | avevi fidato |
🔊
|
| lui/lei/Lei | aveva fidato |
🔊
|
| noi | avevamo fidato |
🔊
|
| voi | avevate fidato |
🔊
|
| loro | avevano fidato |
🔊
|
|
Tempo composto
fidare trapassato remoto |
||
| io | ebbi fidato |
🔊
|
| tu | avesti fidato |
🔊
|
| lui/lei/Lei | ebbe fidato |
🔊
|
| noi | avemmo fidato |
🔊
|
| voi | aveste fidato |
🔊
|
| loro | ebbero fidato |
🔊
|
Ogólne informacje o trybie oznajmującym (Indicativo) włoskich czasowników
Tryb oznajmujący (Indicativo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań, stanów lub wydarzeń, które są uważane za rzeczywiste lub pewne. Stosuje się go do opisywania faktów, codziennych rutyn i obiektywnych sytuacji.
Na przykład zdania takie jak Io vado al mercato lub Loro studiano per l'esame ilustrują użycie trybu oznajmującego do przekazywania konkretnych informacji.
Ten tryb może być odmieniać w różnych czasach, takich jak teraźniejszy, przeszły i przyszły, co pozwala dokładnie wskazać czas wykonania czynności. Zrozumienie trybu oznajmującego jest istotne dla efektywnej komunikacji oraz zrozumienia niuansów języka włoskiego.
congiuntivo fidare. Tryb łączący czasownika fidare
|
Tempo semplice
fidare congiuntivo presente |
||
| io | fidi |
🔊
|
| tu | fidi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | fidi |
🔊
|
| noi | fidiamo |
🔊
|
| voi | fidiate |
🔊
|
| loro | fidino |
🔊
|
|
Tempo semplice
fidare congiuntivo imperfetto |
||
| io | fidassi |
🔊
|
| tu | fidassi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | fidasse |
🔊
|
| noi | fidassimo |
🔊
|
| voi | fidaste |
🔊
|
| loro | fidassero |
🔊
|
|
Tempo composto
fidare congiuntivo passato |
||
| io | abbia fidato |
🔊
|
| tu | abbia fidato |
🔊
|
| lui/lei/Lei | abbia fidato |
🔊
|
| noi | abbiamo fidato |
🔊
|
| voi | abbiate fidato |
🔊
|
| loro | abbiano fidato |
🔊
|
|
Tempo composto
fidare congiuntivo trapassato |
||
| io | avessi fidato |
🔊
|
| tu | avessi fidato |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avesse fidato |
🔊
|
| noi | avessimo fidato |
🔊
|
| voi | aveste fidato |
🔊
|
| loro | avessero fidato |
🔊
|
Ogólne informacje o trybie subiektywnym (Congiuntivo) włoskich czasowników
Tryb łączący (Congiuntivo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania niepewności, życzeń, emocji i sytuacji hipotetycznych. Stosuje się go, gdy mowa o działaniach, które nie są pewne lub realne, na przykład w przypadkach wątpliwości lub możliwości.
Na przykład zdania takie jak Spero che tu venga lub Se avessi tempo, partirei ilustrują użycie trybu łączącego do wyrażania stanów ducha lub wydarzeń, które zależą od warunków.
Ten tryb może występować w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla subtelnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.
condizionale fidare. Tryb warunkowy czasownika fidare
|
Tempo semplice
fidare condizionale presente |
||
| io | fiderei |
🔊
|
| tu | fideresti |
🔊
|
| lui/lei/Lei | fiderebbe |
🔊
|
| noi | fideremmo |
🔊
|
| voi | fidereste |
🔊
|
| loro | fiderebbero |
🔊
|
|
Tempo composto
fidare condizionale passato |
||
| io | avrei fidato |
🔊
|
| tu | avresti fidato |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avrebbe fidato |
🔊
|
| noi | avremmo fidato |
🔊
|
| voi | avreste fidato |
🔊
|
| loro | avrebbero fidato |
🔊
|
Ogólne informacje o trybie warunkowym (Condizionale) włoskich czasowników
Tryb warunkowy (Condizionale) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań lub stanów, które zależą od określonych warunków. Często stosuje się go do formułowania życzeń, próśb lub sytuacji hipotetycznych, które nie są pewne.
Na przykład zdania takie jak Vorrei un caffè lub Se avessi più tempo, viaggerei di più ilustrują, jak tryb warunkowy jest używany do wyrażania sytuacji zależnych od określonych okoliczności.
Ten tryb może być używany w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla jasnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.
imperativo fidare. Tryb rozkazujący czasownika fidare
fidare imperativo |
||
| tu | fida |
🔊
|
| noi | fidiamo |
🔊
|
| voi | fidate |
🔊
|
fidare congiuntivo esortativo |
||
| Lei | fidi |
🔊
|
| Che lui/lei | fidi |
🔊
|
| Che loro | fidino |
🔊
|
Ogólne informacje o trybie rozkazującym (Imperativo) włoskich czasowników
Tryb rozkazujący (Imperativo) — to ważny tryb w języku włoskim, używany do wydawania rozkazów, instrukcji lub rad. Tworzy się go dla drugiej osoby liczby pojedynczej, drugiej osoby liczby mnogiej oraz pierwszej osoby liczby mnogiej.
Na przykład zdania takie jak Fai attenzione! lub Parlate lentamente! pokazują, jak tryb rozkazujący może być używany do bezpośredniej i jasnej komunikacji. Ponadto fraza Andiamo! do wyrażenia zaproszenia do wspólnego działania jest przykładem trybu rozkazującego.
Warto zauważyć, że tryb rozkazujący nie ma form dla trzeciej osoby liczby pojedynczej i mnogiej. W tych przypadkach stosuje się tryb łączący (Congiuntivo), który służy do wyrażania życzeń lub zaleceń w sposób bardziej łagodny. Ta cecha sprawia, że język włoski jest unikalny, ponieważ tryb łączący dodaje rozmowom nuty uprzejmości i subtelności.
Zrozumienie trybu rozkazującego i jego prawidłowe użycie jest kluczowe dla efektywnej komunikacji i utrzymywania przyjaznego tonu w codziennych interakcjach.
Oto dlaczego tak ważne jest korzystanie z naszej darmowej aplikacji do nauki koniugacji włoskich czasowników!
Koniugacja czasowników to jedna z najtrudniejszych części języka włoskiego, a jej opanowanie wymaga stałej praktyki.
Z naszym darmowym, interaktywnym trenerem koniugacji możesz ćwiczyć w interesujący i spersonalizowany sposób, pracując zarówno z najczęściej używanymi czasownikami, jak i bardziej skomplikowanymi. Nasz trener pomoże Ci poprawić dokładność i szybkość, sprawiając, że twoja mowa stanie się bardziej pewna.
Bez względu na Twój poziom znajomości języka włoskiego, nasz trener koniugacji pomoże Ci posunąć się naprzód w nauce języka włoskiego!