🔍
    sense 2v
    sense 1v
    W języku włoskim istnieją cztery podstawowe tryby czasowników: oznajmujący, przypuszczający, warunkowy i rozkazujący.
    Każdy z nich jest używany do wyrażania różnych intencji, działań i stanów. Tryb oznajmujący pomaga mówić o faktach, przypuszczający — o wątpliwościach i pragnieniach, warunkowy — o hipotezach, a rozkazujący — o poleceniach i prośbach.
    Umiejętność prawidłowego koniugowania czasowników w każdym z tych trybów pozwala łatwo wyrażać różnorodne myśli i emocje w codziennej mowie.
    Ha figgato il chiodo nel muro. (Dante Alighieri, Divina Commedia)
    verbo irregolare
    fìggere : wbijać, umieszczać
    fìg|ge|re : (accento grave)

    Tryb oznajmujący (Indicativo) czasownika fìggere

    Tryb oznajmujący (Indicativo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań, stanów lub wydarzeń, które są uważane za rzeczywiste lub pewne. Stosuje się go do opisywania faktów, codziennych rutyn i obiektywnych sytuacji.
    Na przykład zdania takie jak Io vado al mercato lub Loro studiano per l'esame ilustrują użycie trybu oznajmującego do przekazywania konkretnych informacji.
    Ten tryb może być odmieniać w różnych czasach, takich jak teraźniejszy, przeszły i przyszły, co pozwala dokładnie wskazać czas wykonania czynności. Zrozumienie trybu oznajmującego jest istotne dla efektywnej komunikacji oraz zrozumienia niuansów języka włoskiego.

    Tempo semplice

    Presente fìggere

    io figgo
    🔊
    tu figgi
    🔊
    lui/lei/Lei figge
    🔊
    noi figgiamo
    🔊
    voi figgete
    🔊
    loro figgono
    🔊
    Tempo semplice

    Imperfetto fìggere

    io figgevo
    🔊
    tu figgevi
    🔊
    lui/lei/Lei figgeva
    🔊
    noi figgevamo
    🔊
    voi figgevate
    🔊
    loro figgevano
    🔊

    Tempo semplice

    Futuro semplice fìggere

    io figgerò
    🔊
    tu figgerai
    🔊
    lui/lei/Lei figgerà
    🔊
    noi figgeremo
    🔊
    voi figgerete
    🔊
    loro figgeranno
    🔊
    Tempo semplice

    Passato remoto fìggere

    io fissi
    🔊
    tu figgesti
    🔊
    lui/lei/Lei fisse
    🔊
    noi figgemmo
    🔊
    voi figgeste
    🔊
    loro fissero
    🔊

    Tempo composto

    Futuro anteriore fìggere

    io avrò fitto
    🔊
    tu avrai fitto
    🔊
    lui/lei/Lei avrà fitto
    🔊
    noi avremo fitto
    🔊
    voi avrete fitto
    🔊
    loro avranno fitto
    🔊
    Tempo composto

    Passato prossimo fìggere

    io ho fitto
    🔊
    tu hai fitto
    🔊
    lui/lei/Lei ha fitto
    🔊
    noi abbiamo fitto
    🔊
    voi avete fitto
    🔊
    loro hanno fitto
    🔊

    Tempo composto

    Trapassato prossimo fìggere

    io avevo fitto
    🔊
    tu avevi fitto
    🔊
    lui/lei/Lei aveva fitto
    🔊
    noi avevamo fitto
    🔊
    voi avevate fitto
    🔊
    loro avevano fitto
    🔊
    Tempo composto

    Trapassato remoto fìggere

    io ebbi fitto
    🔊
    tu avesti fitto
    🔊
    lui/lei/Lei ebbe fitto
    🔊
    noi avemmo fitto
    🔊
    voi aveste fitto
    🔊
    loro ebbero fitto
    🔊

    Tryb przypuszczający (Congiuntivo) czasownika fìggere

    Tryb łączący (Congiuntivo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania niepewności, życzeń, emocji i sytuacji hipotetycznych. Stosuje się go, gdy mowa o działaniach, które nie są pewne lub realne, na przykład w przypadkach wątpliwości lub możliwości.
    Na przykład zdania takie jak Spero che tu venga lub Se avessi tempo, partirei ilustrują użycie trybu łączącego do wyrażania stanów ducha lub wydarzeń, które zależą od warunków.
    Ten tryb może występować w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla subtelnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.

    Tempo semplice

    Congiuntivo presente fìggere

    io figga
    🔊
    tu figga
    🔊
    lui/lei/Lei figga
    🔊
    noi figgiamo
    🔊
    voi figgiate
    🔊
    loro figgano
    🔊
    Tempo semplice

    Congiuntivo imperfetto fìggere

    io figgessi
    🔊
    tu figgessi
    🔊
    lui/lei/Lei figgesse
    🔊
    noi figgessimo
    🔊
    voi figgeste
    🔊
    loro figgessero
    🔊

    Tempo composto

    Congiuntivo passato fìggere

    io abbia fitto
    🔊
    tu abbia fitto
    🔊
    lui/lei/Lei abbia fitto
    🔊
    noi abbiamo fitto
    🔊
    voi abbiate fitto
    🔊
    loro abbiano fitto
    🔊
    Tempo composto

    Congiuntivo trapassato fìggere

    io avessi fitto
    🔊
    tu avessi fitto
    🔊
    lui/lei/Lei avesse fitto
    🔊
    noi avessimo fitto
    🔊
    voi aveste fitto
    🔊
    loro avessero fitto
    🔊

    Tryb warunkowy (Condizionale) czasownika fìggere

    Tryb warunkowy (Condizionale) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań lub stanów, które zależą od określonych warunków. Często stosuje się go do formułowania życzeń, próśb lub sytuacji hipotetycznych, które nie są pewne.
    Na przykład zdania takie jak Vorrei un caffè lub Se avessi più tempo, viaggerei di più ilustrują, jak tryb warunkowy jest używany do wyrażania sytuacji zależnych od określonych okoliczności.
    Ten tryb może być używany w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla jasnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.

    Tempo semplice

    Condizionale presente fìggere

    io figgerei
    🔊
    tu figgeresti
    🔊
    lui/lei/Lei figgerebbe
    🔊
    noi figgeremmo
    🔊
    voi figgereste
    🔊
    loro figgerebbero
    🔊
    Tempo composto

    Condizionale passato fìggere

    io avrei fitto
    🔊
    tu avresti fitto
    🔊
    lui/lei/Lei avrebbe fitto
    🔊
    noi avremmo fitto
    🔊
    voi avreste fitto
    🔊
    loro avrebbero fitto
    🔊

    Tryb rozkazujący (Imperativo) czasownika fìggere

    Tryb rozkazujący (Imperativo) — to ważny tryb w języku włoskim, używany do wydawania rozkazów, instrukcji lub rad. Tworzy się go dla drugiej osoby liczby pojedynczej, drugiej osoby liczby mnogiej oraz pierwszej osoby liczby mnogiej.
    Na przykład zdania takie jak Fai attenzione! lub Parlate lentamente! pokazują, jak tryb rozkazujący może być używany do bezpośredniej i jasnej komunikacji. Ponadto fraza Andiamo! do wyrażenia zaproszenia do wspólnego działania jest przykładem trybu rozkazującego.
    Warto zauważyć, że tryb rozkazujący nie ma form dla trzeciej osoby liczby pojedynczej i mnogiej. W tych przypadkach stosuje się tryb łączący (Congiuntivo), który służy do wyrażania życzeń lub zaleceń w sposób bardziej łagodny. Ta cecha sprawia, że język włoski jest unikalny, ponieważ tryb łączący dodaje rozmowom nuty uprzejmości i subtelności.
    Zrozumienie trybu rozkazującego i jego prawidłowe użycie jest kluczowe dla efektywnej komunikacji i utrzymywania przyjaznego tonu w codziennych interakcjach.

    Imperativo fìggere

    tu figgi
    🔊
    noi figgiamo
    🔊
    voi figgete
    🔊

    Congiuntivo fìggere

    Lei figga
    🔊
    Che lui/lei figga
    🔊
    Che loro figgano
    🔊

    Oto dlaczego tak ważne jest korzystanie z naszej darmowej aplikacji do nauki koniugacji włoskich czasowników!

    Koniugacja czasowników to jedna z najtrudniejszych części języka włoskiego, a jej opanowanie wymaga stałej praktyki.
    Z naszym darmowym, interaktywnym trenerem koniugacji możesz ćwiczyć w interesujący i spersonalizowany sposób, pracując zarówno z najczęściej używanymi czasownikami, jak i bardziej skomplikowanymi. Nasz trener pomoże Ci poprawić dokładność i szybkość, sprawiając, że twoja mowa stanie się bardziej pewna.
    Bez względu na Twój poziom znajomości języka włoskiego, nasz trener koniugacji pomoże Ci posunąć się naprzód w nauce języka włoskiego!