🔍
    sense 2v
    sense 1v
    W języku włoskim istnieją cztery podstawowe tryby czasowników: oznajmujący, przypuszczający, warunkowy i rozkazujący.
    Każdy z nich jest używany do wyrażania różnych intencji, działań i stanów. Tryb oznajmujący pomaga mówić o faktach, przypuszczający — o wątpliwościach i pragnieniach, warunkowy — o hipotezach, a rozkazujący — o poleceniach i prośbach.
    Umiejętność prawidłowego koniugowania czasowników w każdym z tych trybów pozwala łatwo wyrażać różnorodne myśli i emocje w codziennej mowie.
    Hanno fissato la data per il matrimonio. (Luigi Pirandello, Il Fu Mattia Pascal)
    fissàre : ustalać
    fis||re : (accento grave)

    Tryb oznajmujący (Indicativo) czasownika fissàre

    Tryb oznajmujący (Indicativo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań, stanów lub wydarzeń, które są uważane za rzeczywiste lub pewne. Stosuje się go do opisywania faktów, codziennych rutyn i obiektywnych sytuacji.
    Na przykład zdania takie jak Io vado al mercato lub Loro studiano per l'esame ilustrują użycie trybu oznajmującego do przekazywania konkretnych informacji.
    Ten tryb może być odmieniać w różnych czasach, takich jak teraźniejszy, przeszły i przyszły, co pozwala dokładnie wskazać czas wykonania czynności. Zrozumienie trybu oznajmującego jest istotne dla efektywnej komunikacji oraz zrozumienia niuansów języka włoskiego.

    Tempo semplice

    Presente fissàre

    io fisso
    🔊
    tu fissi
    🔊
    lui/lei/Lei fissa
    🔊
    noi fissiamo
    🔊
    voi fissate
    🔊
    loro fissano
    🔊
    Tempo semplice

    Imperfetto fissàre

    io fissavo
    🔊
    tu fissavi
    🔊
    lui/lei/Lei fissava
    🔊
    noi fissavamo
    🔊
    voi fissavate
    🔊
    loro fissavano
    🔊

    Tempo semplice

    Futuro semplice fissàre

    io fisserò
    🔊
    tu fisserai
    🔊
    lui/lei/Lei fisserà
    🔊
    noi fisseremo
    🔊
    voi fisserete
    🔊
    loro fisseranno
    🔊
    Tempo semplice

    Passato remoto fissàre

    io fissai
    🔊
    tu fissasti
    🔊
    lui/lei/Lei fissò
    🔊
    noi fissammo
    🔊
    voi fissaste
    🔊
    loro fissarono
    🔊

    Tempo composto

    Futuro anteriore fissàre

    io avrò fissato
    🔊
    tu avrai fissato
    🔊
    lui/lei/Lei avrà fissato
    🔊
    noi avremo fissato
    🔊
    voi avrete fissato
    🔊
    loro avranno fissato
    🔊
    Tempo composto

    Passato prossimo fissàre

    io ho fissato
    🔊
    tu hai fissato
    🔊
    lui/lei/Lei ha fissato
    🔊
    noi abbiamo fissato
    🔊
    voi avete fissato
    🔊
    loro hanno fissato
    🔊

    Tempo composto

    Trapassato prossimo fissàre

    io avevo fissato
    🔊
    tu avevi fissato
    🔊
    lui/lei/Lei aveva fissato
    🔊
    noi avevamo fissato
    🔊
    voi avevate fissato
    🔊
    loro avevano fissato
    🔊
    Tempo composto

    Trapassato remoto fissàre

    io ebbi fissato
    🔊
    tu avesti fissato
    🔊
    lui/lei/Lei ebbe fissato
    🔊
    noi avemmo fissato
    🔊
    voi aveste fissato
    🔊
    loro ebbero fissato
    🔊

    Tryb przypuszczający (Congiuntivo) czasownika fissàre

    Tryb łączący (Congiuntivo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania niepewności, życzeń, emocji i sytuacji hipotetycznych. Stosuje się go, gdy mowa o działaniach, które nie są pewne lub realne, na przykład w przypadkach wątpliwości lub możliwości.
    Na przykład zdania takie jak Spero che tu venga lub Se avessi tempo, partirei ilustrują użycie trybu łączącego do wyrażania stanów ducha lub wydarzeń, które zależą od warunków.
    Ten tryb może występować w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla subtelnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.

    Tempo semplice

    Congiuntivo presente fissàre

    io fissi
    🔊
    tu fissi
    🔊
    lui/lei/Lei fissi
    🔊
    noi fissiamo
    🔊
    voi fissiate
    🔊
    loro fissino
    🔊
    Tempo semplice

    Congiuntivo imperfetto fissàre

    io fissassi
    🔊
    tu fissassi
    🔊
    lui/lei/Lei fissasse
    🔊
    noi fissassimo
    🔊
    voi fissaste
    🔊
    loro fissassero
    🔊

    Tempo composto

    Congiuntivo passato fissàre

    io abbia fissato
    🔊
    tu abbia fissato
    🔊
    lui/lei/Lei abbia fissato
    🔊
    noi abbiamo fissato
    🔊
    voi abbiate fissato
    🔊
    loro abbiano fissato
    🔊
    Tempo composto

    Congiuntivo trapassato fissàre

    io avessi fissato
    🔊
    tu avessi fissato
    🔊
    lui/lei/Lei avesse fissato
    🔊
    noi avessimo fissato
    🔊
    voi aveste fissato
    🔊
    loro avessero fissato
    🔊

    Tryb warunkowy (Condizionale) czasownika fissàre

    Tryb warunkowy (Condizionale) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań lub stanów, które zależą od określonych warunków. Często stosuje się go do formułowania życzeń, próśb lub sytuacji hipotetycznych, które nie są pewne.
    Na przykład zdania takie jak Vorrei un caffè lub Se avessi più tempo, viaggerei di più ilustrują, jak tryb warunkowy jest używany do wyrażania sytuacji zależnych od określonych okoliczności.
    Ten tryb może być używany w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla jasnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.

    Tempo semplice

    Condizionale presente fissàre

    io fisserei
    🔊
    tu fisseresti
    🔊
    lui/lei/Lei fisserebbe
    🔊
    noi fisseremmo
    🔊
    voi fissereste
    🔊
    loro fisserebbero
    🔊
    Tempo composto

    Condizionale passato fissàre

    io avrei fissato
    🔊
    tu avresti fissato
    🔊
    lui/lei/Lei avrebbe fissato
    🔊
    noi avremmo fissato
    🔊
    voi avreste fissato
    🔊
    loro avrebbero fissato
    🔊

    Tryb rozkazujący (Imperativo) czasownika fissàre

    Tryb rozkazujący (Imperativo) — to ważny tryb w języku włoskim, używany do wydawania rozkazów, instrukcji lub rad. Tworzy się go dla drugiej osoby liczby pojedynczej, drugiej osoby liczby mnogiej oraz pierwszej osoby liczby mnogiej.
    Na przykład zdania takie jak Fai attenzione! lub Parlate lentamente! pokazują, jak tryb rozkazujący może być używany do bezpośredniej i jasnej komunikacji. Ponadto fraza Andiamo! do wyrażenia zaproszenia do wspólnego działania jest przykładem trybu rozkazującego.
    Warto zauważyć, że tryb rozkazujący nie ma form dla trzeciej osoby liczby pojedynczej i mnogiej. W tych przypadkach stosuje się tryb łączący (Congiuntivo), który służy do wyrażania życzeń lub zaleceń w sposób bardziej łagodny. Ta cecha sprawia, że język włoski jest unikalny, ponieważ tryb łączący dodaje rozmowom nuty uprzejmości i subtelności.
    Zrozumienie trybu rozkazującego i jego prawidłowe użycie jest kluczowe dla efektywnej komunikacji i utrzymywania przyjaznego tonu w codziennych interakcjach.

    Imperativo fissàre

    tu fissa
    🔊
    noi fissiamo
    🔊
    voi fissate
    🔊

    Congiuntivo fissàre

    Lei fissi
    🔊
    Che lui/lei fissi
    🔊
    Che loro fissino
    🔊

    Oto dlaczego tak ważne jest korzystanie z naszej darmowej aplikacji do nauki koniugacji włoskich czasowników!

    Koniugacja czasowników to jedna z najtrudniejszych części języka włoskiego, a jej opanowanie wymaga stałej praktyki.
    Z naszym darmowym, interaktywnym trenerem koniugacji możesz ćwiczyć w interesujący i spersonalizowany sposób, pracując zarówno z najczęściej używanymi czasownikami, jak i bardziej skomplikowanymi. Nasz trener pomoże Ci poprawić dokładność i szybkość, sprawiając, że twoja mowa stanie się bardziej pewna.
    Bez względu na Twój poziom znajomości języka włoskiego, nasz trener koniugacji pomoże Ci posunąć się naprzód w nauce języka włoskiego!