W języku włoskim istnieją cztery podstawowe tryby czasowników: oznajmujący, przypuszczający, warunkowy i rozkazujący.
Każdy z nich jest używany do wyrażania różnych intencji, działań i stanów. Tryb oznajmujący pomaga mówić o faktach, przypuszczający — o wątpliwościach i pragnieniach, warunkowy — o hipotezach, a rozkazujący — o poleceniach i prośbach.
Umiejętność prawidłowego koniugowania czasowników w każdym z tych trybów pozwala łatwo wyrażać różnorodne myśli i emocje w codziennej mowie.
Mi ha illuso credere che fosse facile.
verbo irregolare
illudere : zwodzić
il|lù|de|re
: (accento grave)
indicativo illudere. Tryb oznajmujący czasownika illudere
|
Tempo semplice
illudere presente |
||
| io | illudo |
🔊
|
| tu | illudi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | illude |
🔊
|
| noi | illudiamo |
🔊
|
| voi | illudete |
🔊
|
| loro | illudono |
🔊
|
|
Tempo semplice
illudere imperfetto |
||
| io | illudevo |
🔊
|
| tu | illudevi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | illudeva |
🔊
|
| noi | illudevamo |
🔊
|
| voi | illudevate |
🔊
|
| loro | illudevano |
🔊
|
|
Tempo semplice
illudere futuro semplice |
||
| io | illuderò |
🔊
|
| tu | illuderai |
🔊
|
| lui/lei/Lei | illuderà |
🔊
|
| noi | illuderemo |
🔊
|
| voi | illuderete |
🔊
|
| loro | illuderanno |
🔊
|
|
Tempo semplice
illudere passato remoto |
||
| io | illusi |
🔊
|
| tu | illudesti |
🔊
|
| lui/lei/Lei | illuse |
🔊
|
| noi | illudemmo |
🔊
|
| voi | illudeste |
🔊
|
| loro | illusero |
🔊
|
|
Tempo composto
illudere futuro anteriore |
||
| io | avrò illuso |
🔊
|
| tu | avrai illuso |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avrà illuso |
🔊
|
| noi | avremo illuso |
🔊
|
| voi | avrete illuso |
🔊
|
| loro | avranno illuso |
🔊
|
|
Tempo composto
illudere passato prossimo |
||
| io | ho illuso |
🔊
|
| tu | hai illuso |
🔊
|
| lui/lei/Lei | ha illuso |
🔊
|
| noi | abbiamo illuso |
🔊
|
| voi | avete illuso |
🔊
|
| loro | hanno illuso |
🔊
|
|
Tempo composto
illudere trapassato prossimo |
||
| io | avevo illuso |
🔊
|
| tu | avevi illuso |
🔊
|
| lui/lei/Lei | aveva illuso |
🔊
|
| noi | avevamo illuso |
🔊
|
| voi | avevate illuso |
🔊
|
| loro | avevano illuso |
🔊
|
|
Tempo composto
illudere trapassato remoto |
||
| io | ebbi illuso |
🔊
|
| tu | avesti illuso |
🔊
|
| lui/lei/Lei | ebbe illuso |
🔊
|
| noi | avemmo illuso |
🔊
|
| voi | aveste illuso |
🔊
|
| loro | ebbero illuso |
🔊
|
Ogólne informacje o trybie oznajmującym (Indicativo) włoskich czasowników
Tryb oznajmujący (Indicativo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań, stanów lub wydarzeń, które są uważane za rzeczywiste lub pewne. Stosuje się go do opisywania faktów, codziennych rutyn i obiektywnych sytuacji.
Na przykład zdania takie jak Io vado al mercato lub Loro studiano per l'esame ilustrują użycie trybu oznajmującego do przekazywania konkretnych informacji.
Ten tryb może być odmieniać w różnych czasach, takich jak teraźniejszy, przeszły i przyszły, co pozwala dokładnie wskazać czas wykonania czynności. Zrozumienie trybu oznajmującego jest istotne dla efektywnej komunikacji oraz zrozumienia niuansów języka włoskiego.
congiuntivo illudere. Tryb łączący czasownika illudere
|
Tempo semplice
illudere congiuntivo presente |
||
| io | illuda |
🔊
|
| tu | illuda |
🔊
|
| lui/lei/Lei | illuda |
🔊
|
| noi | illudiamo |
🔊
|
| voi | illudiate |
🔊
|
| loro | illudano |
🔊
|
|
Tempo semplice
illudere congiuntivo imperfetto |
||
| io | illudessi |
🔊
|
| tu | illudessi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | illudesse |
🔊
|
| noi | illudessimo |
🔊
|
| voi | illudeste |
🔊
|
| loro | illudessero |
🔊
|
|
Tempo composto
illudere congiuntivo passato |
||
| io | abbia illuso |
🔊
|
| tu | abbia illuso |
🔊
|
| lui/lei/Lei | abbia illuso |
🔊
|
| noi | abbiamo illuso |
🔊
|
| voi | abbiate illuso |
🔊
|
| loro | abbiano illuso |
🔊
|
|
Tempo composto
illudere congiuntivo trapassato |
||
| io | avessi illuso |
🔊
|
| tu | avessi illuso |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avesse illuso |
🔊
|
| noi | avessimo illuso |
🔊
|
| voi | aveste illuso |
🔊
|
| loro | avessero illuso |
🔊
|
Ogólne informacje o trybie subiektywnym (Congiuntivo) włoskich czasowników
Tryb łączący (Congiuntivo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania niepewności, życzeń, emocji i sytuacji hipotetycznych. Stosuje się go, gdy mowa o działaniach, które nie są pewne lub realne, na przykład w przypadkach wątpliwości lub możliwości.
Na przykład zdania takie jak Spero che tu venga lub Se avessi tempo, partirei ilustrują użycie trybu łączącego do wyrażania stanów ducha lub wydarzeń, które zależą od warunków.
Ten tryb może występować w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla subtelnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.
condizionale illudere. Tryb warunkowy czasownika illudere
|
Tempo semplice
illudere condizionale presente |
||
| io | illuderei |
🔊
|
| tu | illuderesti |
🔊
|
| lui/lei/Lei | illuderebbe |
🔊
|
| noi | illuderemmo |
🔊
|
| voi | illudereste |
🔊
|
| loro | illuderebbero |
🔊
|
|
Tempo composto
illudere condizionale passato |
||
| io | avrei illuso |
🔊
|
| tu | avresti illuso |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avrebbe illuso |
🔊
|
| noi | avremmo illuso |
🔊
|
| voi | avreste illuso |
🔊
|
| loro | avrebbero illuso |
🔊
|
Ogólne informacje o trybie warunkowym (Condizionale) włoskich czasowników
Tryb warunkowy (Condizionale) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań lub stanów, które zależą od określonych warunków. Często stosuje się go do formułowania życzeń, próśb lub sytuacji hipotetycznych, które nie są pewne.
Na przykład zdania takie jak Vorrei un caffè lub Se avessi più tempo, viaggerei di più ilustrują, jak tryb warunkowy jest używany do wyrażania sytuacji zależnych od określonych okoliczności.
Ten tryb może być używany w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla jasnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.
imperativo illudere. Tryb rozkazujący czasownika illudere
illudere imperativo |
||
| tu | illudi |
🔊
|
| noi | illudiamo |
🔊
|
| voi | illudete |
🔊
|
illudere congiuntivo esortativo |
||
| Lei | illuda |
🔊
|
| Che lui/lei | illuda |
🔊
|
| Che loro | illudano |
🔊
|
Ogólne informacje o trybie rozkazującym (Imperativo) włoskich czasowników
Tryb rozkazujący (Imperativo) — to ważny tryb w języku włoskim, używany do wydawania rozkazów, instrukcji lub rad. Tworzy się go dla drugiej osoby liczby pojedynczej, drugiej osoby liczby mnogiej oraz pierwszej osoby liczby mnogiej.
Na przykład zdania takie jak Fai attenzione! lub Parlate lentamente! pokazują, jak tryb rozkazujący może być używany do bezpośredniej i jasnej komunikacji. Ponadto fraza Andiamo! do wyrażenia zaproszenia do wspólnego działania jest przykładem trybu rozkazującego.
Warto zauważyć, że tryb rozkazujący nie ma form dla trzeciej osoby liczby pojedynczej i mnogiej. W tych przypadkach stosuje się tryb łączący (Congiuntivo), który służy do wyrażania życzeń lub zaleceń w sposób bardziej łagodny. Ta cecha sprawia, że język włoski jest unikalny, ponieważ tryb łączący dodaje rozmowom nuty uprzejmości i subtelności.
Zrozumienie trybu rozkazującego i jego prawidłowe użycie jest kluczowe dla efektywnej komunikacji i utrzymywania przyjaznego tonu w codziennych interakcjach.
Oto dlaczego tak ważne jest korzystanie z naszej darmowej aplikacji do nauki koniugacji włoskich czasowników!
Koniugacja czasowników to jedna z najtrudniejszych części języka włoskiego, a jej opanowanie wymaga stałej praktyki.
Z naszym darmowym, interaktywnym trenerem koniugacji możesz ćwiczyć w interesujący i spersonalizowany sposób, pracując zarówno z najczęściej używanymi czasownikami, jak i bardziej skomplikowanymi. Nasz trener pomoże Ci poprawić dokładność i szybkość, sprawiając, że twoja mowa stanie się bardziej pewna.
Bez względu na Twój poziom znajomości języka włoskiego, nasz trener koniugacji pomoże Ci posunąć się naprzód w nauce języka włoskiego!