🔍
    sense 2v
    sense 1v
    W języku włoskim istnieją cztery podstawowe tryby czasowników: oznajmujący, przypuszczający, warunkowy i rozkazujący.
    Każdy z nich jest używany do wyrażania różnych intencji, działań i stanów. Tryb oznajmujący pomaga mówić o faktach, przypuszczający — o wątpliwościach i pragnieniach, warunkowy — o hipotezach, a rozkazujący — o poleceniach i prośbach.
    Umiejętność prawidłowego koniugowania czasowników w każdym z tych trybów pozwala łatwo wyrażać różnorodne myśli i emocje w codziennej mowie.
    Il cecchino ha mirato alla sua preda.
    mirare : celować
    mi||re : (accento grave)

    indicativo mirare. Tryb oznajmujący czasownika mirare


    Tempo semplice

    mirare presente

    io miro
    🔊
    tu miri
    🔊
    lui/lei/Lei mira
    🔊
    noi miriamo
    🔊
    voi mirate
    🔊
    loro mirano
    🔊
    Tempo semplice

    mirare imperfetto

    io miravo
    🔊
    tu miravi
    🔊
    lui/lei/Lei mirava
    🔊
    noi miravamo
    🔊
    voi miravate
    🔊
    loro miravano
    🔊

    Tempo semplice

    mirare futuro semplice

    io mirerò
    🔊
    tu mirerai
    🔊
    lui/lei/Lei mirerà
    🔊
    noi mireremo
    🔊
    voi mirerete
    🔊
    loro mireranno
    🔊
    Tempo semplice

    mirare passato remoto

    io mirai
    🔊
    tu mirasti
    🔊
    lui/lei/Lei mirò
    🔊
    noi mirammo
    🔊
    voi miraste
    🔊
    loro mirarono
    🔊

    Tempo composto

    mirare futuro anteriore

    io avrò mirato
    🔊
    tu avrai mirato
    🔊
    lui/lei/Lei avrà mirato
    🔊
    noi avremo mirato
    🔊
    voi avrete mirato
    🔊
    loro avranno mirato
    🔊
    Tempo composto

    mirare passato prossimo

    io ho mirato
    🔊
    tu hai mirato
    🔊
    lui/lei/Lei ha mirato
    🔊
    noi abbiamo mirato
    🔊
    voi avete mirato
    🔊
    loro hanno mirato
    🔊

    Tempo composto

    mirare trapassato prossimo

    io avevo mirato
    🔊
    tu avevi mirato
    🔊
    lui/lei/Lei aveva mirato
    🔊
    noi avevamo mirato
    🔊
    voi avevate mirato
    🔊
    loro avevano mirato
    🔊
    Tempo composto

    mirare trapassato remoto

    io ebbi mirato
    🔊
    tu avesti mirato
    🔊
    lui/lei/Lei ebbe mirato
    🔊
    noi avemmo mirato
    🔊
    voi aveste mirato
    🔊
    loro ebbero mirato
    🔊

    Ogólne informacje o trybie oznajmującym (Indicativo) włoskich czasowników

    Tryb oznajmujący (Indicativo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań, stanów lub wydarzeń, które są uważane za rzeczywiste lub pewne. Stosuje się go do opisywania faktów, codziennych rutyn i obiektywnych sytuacji.
    Na przykład zdania takie jak Io vado al mercato lub Loro studiano per l'esame ilustrują użycie trybu oznajmującego do przekazywania konkretnych informacji.
    Ten tryb może być odmieniać w różnych czasach, takich jak teraźniejszy, przeszły i przyszły, co pozwala dokładnie wskazać czas wykonania czynności. Zrozumienie trybu oznajmującego jest istotne dla efektywnej komunikacji oraz zrozumienia niuansów języka włoskiego.

    congiuntivo mirare. Tryb łączący czasownika mirare


    Tempo semplice

    mirare congiuntivo presente

    io miri
    🔊
    tu miri
    🔊
    lui/lei/Lei miri
    🔊
    noi miriamo
    🔊
    voi miriate
    🔊
    loro mirino
    🔊
    Tempo semplice

    mirare congiuntivo imperfetto

    io mirassi
    🔊
    tu mirassi
    🔊
    lui/lei/Lei mirasse
    🔊
    noi mirassimo
    🔊
    voi miraste
    🔊
    loro mirassero
    🔊

    Tempo composto

    mirare congiuntivo passato

    io abbia mirato
    🔊
    tu abbia mirato
    🔊
    lui/lei/Lei abbia mirato
    🔊
    noi abbiamo mirato
    🔊
    voi abbiate mirato
    🔊
    loro abbiano mirato
    🔊
    Tempo composto

    mirare congiuntivo trapassato

    io avessi mirato
    🔊
    tu avessi mirato
    🔊
    lui/lei/Lei avesse mirato
    🔊
    noi avessimo mirato
    🔊
    voi aveste mirato
    🔊
    loro avessero mirato
    🔊

    Ogólne informacje o trybie subiektywnym (Congiuntivo) włoskich czasowników

    Tryb łączący (Congiuntivo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania niepewności, życzeń, emocji i sytuacji hipotetycznych. Stosuje się go, gdy mowa o działaniach, które nie są pewne lub realne, na przykład w przypadkach wątpliwości lub możliwości.
    Na przykład zdania takie jak Spero che tu venga lub Se avessi tempo, partirei ilustrują użycie trybu łączącego do wyrażania stanów ducha lub wydarzeń, które zależą od warunków.
    Ten tryb może występować w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla subtelnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.

    condizionale mirare. Tryb warunkowy czasownika mirare


    Tempo semplice

    mirare condizionale presente

    io mirerei
    🔊
    tu mireresti
    🔊
    lui/lei/Lei mirerebbe
    🔊
    noi mireremmo
    🔊
    voi mirereste
    🔊
    loro mirerebbero
    🔊
    Tempo composto

    mirare condizionale passato

    io avrei mirato
    🔊
    tu avresti mirato
    🔊
    lui/lei/Lei avrebbe mirato
    🔊
    noi avremmo mirato
    🔊
    voi avreste mirato
    🔊
    loro avrebbero mirato
    🔊

    Ogólne informacje o trybie warunkowym (Condizionale) włoskich czasowników

    Tryb warunkowy (Condizionale) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań lub stanów, które zależą od określonych warunków. Często stosuje się go do formułowania życzeń, próśb lub sytuacji hipotetycznych, które nie są pewne.
    Na przykład zdania takie jak Vorrei un caffè lub Se avessi più tempo, viaggerei di più ilustrują, jak tryb warunkowy jest używany do wyrażania sytuacji zależnych od określonych okoliczności.
    Ten tryb może być używany w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla jasnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.

    imperativo mirare. Tryb rozkazujący czasownika mirare


    mirare imperativo

    tu mira
    🔊
    noi miriamo
    🔊
    voi mirate
    🔊

    mirare congiuntivo esortativo

    Lei miri
    🔊
    Che lui/lei miri
    🔊
    Che loro mirino
    🔊

    Ogólne informacje o trybie rozkazującym (Imperativo) włoskich czasowników

    Tryb rozkazujący (Imperativo) — to ważny tryb w języku włoskim, używany do wydawania rozkazów, instrukcji lub rad. Tworzy się go dla drugiej osoby liczby pojedynczej, drugiej osoby liczby mnogiej oraz pierwszej osoby liczby mnogiej.
    Na przykład zdania takie jak Fai attenzione! lub Parlate lentamente! pokazują, jak tryb rozkazujący może być używany do bezpośredniej i jasnej komunikacji. Ponadto fraza Andiamo! do wyrażenia zaproszenia do wspólnego działania jest przykładem trybu rozkazującego.
    Warto zauważyć, że tryb rozkazujący nie ma form dla trzeciej osoby liczby pojedynczej i mnogiej. W tych przypadkach stosuje się tryb łączący (Congiuntivo), który służy do wyrażania życzeń lub zaleceń w sposób bardziej łagodny. Ta cecha sprawia, że język włoski jest unikalny, ponieważ tryb łączący dodaje rozmowom nuty uprzejmości i subtelności.
    Zrozumienie trybu rozkazującego i jego prawidłowe użycie jest kluczowe dla efektywnej komunikacji i utrzymywania przyjaznego tonu w codziennych interakcjach.

    Oto dlaczego tak ważne jest korzystanie z naszej darmowej aplikacji do nauki koniugacji włoskich czasowników!

    Koniugacja czasowników to jedna z najtrudniejszych części języka włoskiego, a jej opanowanie wymaga stałej praktyki.
    Z naszym darmowym, interaktywnym trenerem koniugacji możesz ćwiczyć w interesujący i spersonalizowany sposób, pracując zarówno z najczęściej używanymi czasownikami, jak i bardziej skomplikowanymi. Nasz trener pomoże Ci poprawić dokładność i szybkość, sprawiając, że twoja mowa stanie się bardziej pewna.
    Bez względu na Twój poziom znajomości języka włoskiego, nasz trener koniugacji pomoże Ci posunąć się naprzód w nauce języka włoskiego!