W języku włoskim istnieją cztery podstawowe tryby czasowników: oznajmujący, przypuszczający, warunkowy i rozkazujący.
Każdy z nich jest używany do wyrażania różnych intencji, działań i stanów. Tryb oznajmujący pomaga mówić o faktach, przypuszczający — o wątpliwościach i pragnieniach, warunkowy — o hipotezach, a rozkazujący — o poleceniach i prośbach.
Umiejętność prawidłowego koniugowania czasowników w każdym z tych trybów pozwala łatwo wyrażać różnorodne myśli i emocje w codziennej mowie.
Loro si sono stancati dopo la lunga corsa. (Dante Alighieri, Divina Commedia)
stancàrsi : męczyć się
stan|càr|si
: (accento grave)
Tryb oznajmujący (Indicativo) czasownika stancàrsi
Tryb oznajmujący (Indicativo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań, stanów lub wydarzeń, które są uważane za rzeczywiste lub pewne. Stosuje się go do opisywania faktów, codziennych rutyn i obiektywnych sytuacji.
Na przykład zdania takie jak Io vado al mercato lub Loro studiano per l'esame ilustrują użycie trybu oznajmującego do przekazywania konkretnych informacji.
Ten tryb może być odmieniać w różnych czasach, takich jak teraźniejszy, przeszły i przyszły, co pozwala dokładnie wskazać czas wykonania czynności. Zrozumienie trybu oznajmującego jest istotne dla efektywnej komunikacji oraz zrozumienia niuansów języka włoskiego.
|
Tempo semplice
Presente stancàrsi |
||
| io | mi stanco |
🔊
|
| tu | ti stanci |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si stanca |
🔊
|
| noi | ci stanciamo |
🔊
|
| voi | vi stancate |
🔊
|
| loro | si stancano |
🔊
|
|
Tempo semplice
Imperfetto stancàrsi |
||
| io | mi stancavo |
🔊
|
| tu | ti stancavi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si stancava |
🔊
|
| noi | ci stancavamo |
🔊
|
| voi | vi stancavate |
🔊
|
| loro | si stancavano |
🔊
|
|
Tempo semplice
Futuro semplice stancàrsi |
||
| io | mi stancerò |
🔊
|
| tu | ti stancerai |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si stancerà |
🔊
|
| noi | ci stanceremo |
🔊
|
| voi | vi stancerete |
🔊
|
| loro | si stanceranno |
🔊
|
|
Tempo semplice
Passato remoto stancàrsi |
||
| io | mi stancai |
🔊
|
| tu | ti stancasti |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si stancò |
🔊
|
| noi | ci stancammo |
🔊
|
| voi | vi stancaste |
🔊
|
| loro | si stancarono |
🔊
|
|
Tempo composto
Futuro anteriore stancàrsi |
||
| io | mi sarò stancato(a) |
🔊
|
| tu | ti sarai stancato(a) |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si sarà stancato(a) |
🔊
|
| noi | ci saremo stancati(e) |
🔊
|
| voi | vi sarete stancati(e) |
🔊
|
| loro | si saranno stancati(e) |
🔊
|
|
Tempo composto
Passato prossimo stancàrsi |
||
| io | mi sono stancato(a) |
🔊
|
| tu | ti sei stancato(a) |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si è stancato(a) |
🔊
|
| noi | ci siamo stancati(e) |
🔊
|
| voi | vi siete stancati(e) |
🔊
|
| loro | si sono stancati(e) |
🔊
|
|
Tempo composto
Trapassato prossimo stancàrsi |
||
| io | mi ero stancato(a) |
🔊
|
| tu | ti eri stancato(a) |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si era stancato(a) |
🔊
|
| noi | ci eravamo stancati(e) |
🔊
|
| voi | vi eravate stancati(e) |
🔊
|
| loro | si erano stancati(e) |
🔊
|
|
Tempo composto
Trapassato remoto stancàrsi |
||
| io | mi fui stancato(a) |
🔊
|
| tu | ti fosti stancato(a) |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si fu stancato(a) |
🔊
|
| noi | ci fummo stancati(e) |
🔊
|
| voi | vi foste stancati(e) |
🔊
|
| loro | si furono stancati(e) |
🔊
|
Tryb przypuszczający (Congiuntivo) czasownika stancàrsi
Tryb łączący (Congiuntivo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania niepewności, życzeń, emocji i sytuacji hipotetycznych. Stosuje się go, gdy mowa o działaniach, które nie są pewne lub realne, na przykład w przypadkach wątpliwości lub możliwości.
Na przykład zdania takie jak Spero che tu venga lub Se avessi tempo, partirei ilustrują użycie trybu łączącego do wyrażania stanów ducha lub wydarzeń, które zależą od warunków.
Ten tryb może występować w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla subtelnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.
|
Tempo semplice
Congiuntivo presente stancàrsi |
||
| io | mi stanci |
🔊
|
| tu | ti stanci |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si stanci |
🔊
|
| noi | ci stanciamo |
🔊
|
| voi | vi stanciate |
🔊
|
| loro | si stancino |
🔊
|
|
Tempo semplice
Congiuntivo imperfetto stancàrsi |
||
| io | mi stancassi |
🔊
|
| tu | ti stancassi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si stancasse |
🔊
|
| noi | ci stancassimo |
🔊
|
| voi | vi stancaste |
🔊
|
| loro | si stancassero |
🔊
|
|
Tempo composto
Congiuntivo passato stancàrsi |
||
| io | mi sia stancato(a) |
🔊
|
| tu | ti sia stancato(a) |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si sia stancato(a) |
🔊
|
| noi | ci siamo stancati(e) |
🔊
|
| voi | vi siate stancati(e) |
🔊
|
| loro | si siano stancati(e) |
🔊
|
|
Tempo composto
Congiuntivo trapassato stancàrsi |
||
| io | mi fossi stancato(a) |
🔊
|
| tu | ti fossi stancato(a) |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si fosse stancato(a) |
🔊
|
| noi | ci fossimo stancati(e) |
🔊
|
| voi | vi foste stancati(e) |
🔊
|
| loro | si fossero stancati(e) |
🔊
|
Tryb warunkowy (Condizionale) czasownika stancàrsi
Tryb warunkowy (Condizionale) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań lub stanów, które zależą od określonych warunków. Często stosuje się go do formułowania życzeń, próśb lub sytuacji hipotetycznych, które nie są pewne.
Na przykład zdania takie jak Vorrei un caffè lub Se avessi più tempo, viaggerei di più ilustrują, jak tryb warunkowy jest używany do wyrażania sytuacji zależnych od określonych okoliczności.
Ten tryb może być używany w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla jasnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.
|
Tempo semplice
Condizionale presente stancàrsi |
||
| io | mi stancerei |
🔊
|
| tu | ti stanceresti |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si stancerebbe |
🔊
|
| noi | ci stanceremmo |
🔊
|
| voi | vi stancereste |
🔊
|
| loro | si stancerebbero |
🔊
|
|
Tempo composto
Condizionale passato stancàrsi |
||
| io | mi sarei stancato(a) |
🔊
|
| tu | ti saresti stancato(a) |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si sarebbe stancato(a) |
🔊
|
| noi | ci saremmo stancati(e) |
🔊
|
| voi | vi sareste stancati(e) |
🔊
|
| loro | si sarebbero stancati(e) |
🔊
|
Tryb rozkazujący (Imperativo) czasownika stancàrsi
Tryb rozkazujący (Imperativo) — to ważny tryb w języku włoskim, używany do wydawania rozkazów, instrukcji lub rad. Tworzy się go dla drugiej osoby liczby pojedynczej, drugiej osoby liczby mnogiej oraz pierwszej osoby liczby mnogiej.
Na przykład zdania takie jak Fai attenzione! lub Parlate lentamente! pokazują, jak tryb rozkazujący może być używany do bezpośredniej i jasnej komunikacji. Ponadto fraza Andiamo! do wyrażenia zaproszenia do wspólnego działania jest przykładem trybu rozkazującego.
Warto zauważyć, że tryb rozkazujący nie ma form dla trzeciej osoby liczby pojedynczej i mnogiej. W tych przypadkach stosuje się tryb łączący (Congiuntivo), który służy do wyrażania życzeń lub zaleceń w sposób bardziej łagodny. Ta cecha sprawia, że język włoski jest unikalny, ponieważ tryb łączący dodaje rozmowom nuty uprzejmości i subtelności.
Zrozumienie trybu rozkazującego i jego prawidłowe użycie jest kluczowe dla efektywnej komunikacji i utrzymywania przyjaznego tonu w codziennych interakcjach.
Imperativo stancàrsi |
||
| tu | stancati |
🔊
|
| noi | stanciamoci |
🔊
|
| voi | stancatevi |
🔊
|
Congiuntivo stancàrsi |
||
| Lei | si stanci |
🔊
|
| Che lui/lei | si stanci |
🔊
|
| Che loro | si stancino |
🔊
|
Oto dlaczego tak ważne jest korzystanie z naszej darmowej aplikacji do nauki koniugacji włoskich czasowników!
Koniugacja czasowników to jedna z najtrudniejszych części języka włoskiego, a jej opanowanie wymaga stałej praktyki.
Z naszym darmowym, interaktywnym trenerem koniugacji możesz ćwiczyć w interesujący i spersonalizowany sposób, pracując zarówno z najczęściej używanymi czasownikami, jak i bardziej skomplikowanymi. Nasz trener pomoże Ci poprawić dokładność i szybkość, sprawiając, że twoja mowa stanie się bardziej pewna.
Bez względu na Twój poziom znajomości języka włoskiego, nasz trener koniugacji pomoże Ci posunąć się naprzód w nauce języka włoskiego!