🔍
    sense 2v
    sense 1v
    W języku włoskim istnieją cztery podstawowe tryby czasowników: oznajmujący, przypuszczający, warunkowy i rozkazujący.
    Każdy z nich jest używany do wyrażania różnych intencji, działań i stanów. Tryb oznajmujący pomaga mówić o faktach, przypuszczający — o wątpliwościach i pragnieniach, warunkowy — o hipotezach, a rozkazujący — o poleceniach i prośbach.
    Umiejętność prawidłowego koniugowania czasowników w każdym z tych trybów pozwala łatwo wyrażać różnorodne myśli i emocje w codziennej mowie.
    Il rumore ha stordito i presenti. (Giosuè Carducci, Odi Barbare)
    stordìre : oszołomić, dezorientować
    stor||re : (accento grave)

    Tryb oznajmujący (Indicativo) czasownika stordìre

    Tryb oznajmujący (Indicativo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań, stanów lub wydarzeń, które są uważane za rzeczywiste lub pewne. Stosuje się go do opisywania faktów, codziennych rutyn i obiektywnych sytuacji.
    Na przykład zdania takie jak Io vado al mercato lub Loro studiano per l'esame ilustrują użycie trybu oznajmującego do przekazywania konkretnych informacji.
    Ten tryb może być odmieniać w różnych czasach, takich jak teraźniejszy, przeszły i przyszły, co pozwala dokładnie wskazać czas wykonania czynności. Zrozumienie trybu oznajmującego jest istotne dla efektywnej komunikacji oraz zrozumienia niuansów języka włoskiego.

    Tempo semplice

    Presente stordìre

    io stordisco
    🔊
    tu stordisci
    🔊
    lui/lei/Lei stordisce
    🔊
    noi stordiamo
    🔊
    voi stordite
    🔊
    loro stordiscono
    🔊
    Tempo semplice

    Imperfetto stordìre

    io stordivo
    🔊
    tu stordivi
    🔊
    lui/lei/Lei stordiva
    🔊
    noi stordivamo
    🔊
    voi stordivate
    🔊
    loro stordivano
    🔊

    Tempo semplice

    Futuro semplice stordìre

    io stordirò
    🔊
    tu stordirai
    🔊
    lui/lei/Lei stordirà
    🔊
    noi stordiremo
    🔊
    voi stordirete
    🔊
    loro stordiranno
    🔊
    Tempo semplice

    Passato remoto stordìre

    io stordii
    🔊
    tu stordisti
    🔊
    lui/lei/Lei stordì
    🔊
    noi stordimmo
    🔊
    voi stordiste
    🔊
    loro stordirono
    🔊

    Tempo composto

    Futuro anteriore stordìre

    io avrò stordito
    🔊
    tu avrai stordito
    🔊
    lui/lei/Lei avrà stordito
    🔊
    noi avremo stordito
    🔊
    voi avrete stordito
    🔊
    loro avranno stordito
    🔊
    Tempo composto

    Passato prossimo stordìre

    io ho stordito
    🔊
    tu hai stordito
    🔊
    lui/lei/Lei ha stordito
    🔊
    noi abbiamo stordito
    🔊
    voi avete stordito
    🔊
    loro hanno stordito
    🔊

    Tempo composto

    Trapassato prossimo stordìre

    io avevo stordito
    🔊
    tu avevi stordito
    🔊
    lui/lei/Lei aveva stordito
    🔊
    noi avevamo stordito
    🔊
    voi avevate stordito
    🔊
    loro avevano stordito
    🔊
    Tempo composto

    Trapassato remoto stordìre

    io ebbi stordito
    🔊
    tu avesti stordito
    🔊
    lui/lei/Lei ebbe stordito
    🔊
    noi avemmo stordito
    🔊
    voi aveste stordito
    🔊
    loro ebbero stordito
    🔊

    Tryb przypuszczający (Congiuntivo) czasownika stordìre

    Tryb łączący (Congiuntivo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania niepewności, życzeń, emocji i sytuacji hipotetycznych. Stosuje się go, gdy mowa o działaniach, które nie są pewne lub realne, na przykład w przypadkach wątpliwości lub możliwości.
    Na przykład zdania takie jak Spero che tu venga lub Se avessi tempo, partirei ilustrują użycie trybu łączącego do wyrażania stanów ducha lub wydarzeń, które zależą od warunków.
    Ten tryb może występować w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla subtelnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.

    Tempo semplice

    Congiuntivo presente stordìre

    io stordisca
    🔊
    tu stordisca
    🔊
    lui/lei/Lei stordisca
    🔊
    noi stordiamo
    🔊
    voi stordiate
    🔊
    loro stordiscano
    🔊
    Tempo semplice

    Congiuntivo imperfetto stordìre

    io stordissi
    🔊
    tu stordissi
    🔊
    lui/lei/Lei stordisse
    🔊
    noi stordissimo
    🔊
    voi stordiste
    🔊
    loro stordissero
    🔊

    Tempo composto

    Congiuntivo passato stordìre

    io abbia stordito
    🔊
    tu abbia stordito
    🔊
    lui/lei/Lei abbia stordito
    🔊
    noi abbiamo stordito
    🔊
    voi abbiate stordito
    🔊
    loro abbiano stordito
    🔊
    Tempo composto

    Congiuntivo trapassato stordìre

    io avessi stordito
    🔊
    tu avessi stordito
    🔊
    lui/lei/Lei avesse stordito
    🔊
    noi avessimo stordito
    🔊
    voi aveste stordito
    🔊
    loro avessero stordito
    🔊

    Tryb warunkowy (Condizionale) czasownika stordìre

    Tryb warunkowy (Condizionale) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań lub stanów, które zależą od określonych warunków. Często stosuje się go do formułowania życzeń, próśb lub sytuacji hipotetycznych, które nie są pewne.
    Na przykład zdania takie jak Vorrei un caffè lub Se avessi più tempo, viaggerei di più ilustrują, jak tryb warunkowy jest używany do wyrażania sytuacji zależnych od określonych okoliczności.
    Ten tryb może być używany w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla jasnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.

    Tempo semplice

    Condizionale presente stordìre

    io stordirei
    🔊
    tu stordiresti
    🔊
    lui/lei/Lei stordirebbe
    🔊
    noi stordiremmo
    🔊
    voi stordireste
    🔊
    loro storderebbero
    🔊
    Tempo composto

    Condizionale passato stordìre

    io avrei stordito
    🔊
    tu avresti stordito
    🔊
    lui/lei/Lei avrebbe stordito
    🔊
    noi avremmo stordito
    🔊
    voi avreste stordito
    🔊
    loro avrebbero stordito
    🔊

    Tryb rozkazujący (Imperativo) czasownika stordìre

    Tryb rozkazujący (Imperativo) — to ważny tryb w języku włoskim, używany do wydawania rozkazów, instrukcji lub rad. Tworzy się go dla drugiej osoby liczby pojedynczej, drugiej osoby liczby mnogiej oraz pierwszej osoby liczby mnogiej.
    Na przykład zdania takie jak Fai attenzione! lub Parlate lentamente! pokazują, jak tryb rozkazujący może być używany do bezpośredniej i jasnej komunikacji. Ponadto fraza Andiamo! do wyrażenia zaproszenia do wspólnego działania jest przykładem trybu rozkazującego.
    Warto zauważyć, że tryb rozkazujący nie ma form dla trzeciej osoby liczby pojedynczej i mnogiej. W tych przypadkach stosuje się tryb łączący (Congiuntivo), który służy do wyrażania życzeń lub zaleceń w sposób bardziej łagodny. Ta cecha sprawia, że język włoski jest unikalny, ponieważ tryb łączący dodaje rozmowom nuty uprzejmości i subtelności.
    Zrozumienie trybu rozkazującego i jego prawidłowe użycie jest kluczowe dla efektywnej komunikacji i utrzymywania przyjaznego tonu w codziennych interakcjach.

    Imperativo stordìre

    tu stordi
    🔊
    noi stordiamo
    🔊
    voi stordite
    🔊

    Congiuntivo stordìre

    Lei stordisca
    🔊
    Che lui/lei stordisca
    🔊
    Che loro stordiscano
    🔊

    Oto dlaczego tak ważne jest korzystanie z naszej darmowej aplikacji do nauki koniugacji włoskich czasowników!

    Koniugacja czasowników to jedna z najtrudniejszych części języka włoskiego, a jej opanowanie wymaga stałej praktyki.
    Z naszym darmowym, interaktywnym trenerem koniugacji możesz ćwiczyć w interesujący i spersonalizowany sposób, pracując zarówno z najczęściej używanymi czasownikami, jak i bardziej skomplikowanymi. Nasz trener pomoże Ci poprawić dokładność i szybkość, sprawiając, że twoja mowa stanie się bardziej pewna.
    Bez względu na Twój poziom znajomości języka włoskiego, nasz trener koniugacji pomoże Ci posunąć się naprzód w nauce języka włoskiego!