W języku włoskim istnieją cztery podstawowe tryby czasowników: oznajmujący, przypuszczający, warunkowy i rozkazujący.
Każdy z nich jest używany do wyrażania różnych intencji, działań i stanów. Tryb oznajmujący pomaga mówić o faktach, przypuszczający — o wątpliwościach i pragnieniach, warunkowy — o hipotezach, a rozkazujący — o poleceniach i prośbach.
Umiejętność prawidłowego koniugowania czasowników w każdym z tych trybów pozwala łatwo wyrażać różnorodne myśli i emocje w codziennej mowie.
Mi sono stranito quando l’ho visto. (Giosuè Carducci, Odi Barbare)
stranìrsi : zdziwić się, zaskakiwać
stra|nìr|si
: (accento grave)
Tryb oznajmujący (Indicativo) czasownika stranìrsi
Tryb oznajmujący (Indicativo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań, stanów lub wydarzeń, które są uważane za rzeczywiste lub pewne. Stosuje się go do opisywania faktów, codziennych rutyn i obiektywnych sytuacji.
Na przykład zdania takie jak Io vado al mercato lub Loro studiano per l'esame ilustrują użycie trybu oznajmującego do przekazywania konkretnych informacji.
Ten tryb może być odmieniać w różnych czasach, takich jak teraźniejszy, przeszły i przyszły, co pozwala dokładnie wskazać czas wykonania czynności. Zrozumienie trybu oznajmującego jest istotne dla efektywnej komunikacji oraz zrozumienia niuansów języka włoskiego.
|
Tempo semplice
Presente stranìrsi |
||
| io | mi stranisco |
🔊
|
| tu | ti stranisci |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si stranisce |
🔊
|
| noi | ci straniamo |
🔊
|
| voi | vi stranite |
🔊
|
| loro | si straniscono |
🔊
|
|
Tempo semplice
Imperfetto stranìrsi |
||
| io | mi stranivo |
🔊
|
| tu | ti stranivi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si straniva |
🔊
|
| noi | ci stranivamo |
🔊
|
| voi | vi stranivate |
🔊
|
| loro | si stranivano |
🔊
|
|
Tempo semplice
Futuro semplice stranìrsi |
||
| io | mi stranirò |
🔊
|
| tu | ti stranirai |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si stranirà |
🔊
|
| noi | ci straniremo |
🔊
|
| voi | vi stranirete |
🔊
|
| loro | si straniranno |
🔊
|
|
Tempo semplice
Passato remoto stranìrsi |
||
| io | mi stranii |
🔊
|
| tu | ti stranisti |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si stranì |
🔊
|
| noi | ci stranimmo |
🔊
|
| voi | vi straniste |
🔊
|
| loro | si stranirono |
🔊
|
|
Tempo composto
Futuro anteriore stranìrsi |
||
| io | mi sarò stranito(a) |
🔊
|
| tu | ti sarai stranito(a) |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si sarà stranito(a) |
🔊
|
| noi | ci saremo straniti(e) |
🔊
|
| voi | vi sarete straniti(e) |
🔊
|
| loro | si saranno straniti(e) |
🔊
|
|
Tempo composto
Passato prossimo stranìrsi |
||
| io | mi sono stranito(a) |
🔊
|
| tu | ti sei stranito(a) |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si è stranito(a) |
🔊
|
| noi | ci siamo straniti(e) |
🔊
|
| voi | vi siete straniti(e) |
🔊
|
| loro | si sono straniti(e) |
🔊
|
|
Tempo composto
Trapassato prossimo stranìrsi |
||
| io | mi ero stranito(a) |
🔊
|
| tu | ti eri stranito(a) |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si era stranito(a) |
🔊
|
| noi | ci eravamo straniti(e) |
🔊
|
| voi | vi eravate straniti(e) |
🔊
|
| loro | si erano straniti(e) |
🔊
|
|
Tempo composto
Trapassato remoto stranìrsi |
||
| io | mi fui stranito(a) |
🔊
|
| tu | ti fosti stranito(a) |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si fu stranito(a) |
🔊
|
| noi | ci fummo straniti(e) |
🔊
|
| voi | vi foste straniti(e) |
🔊
|
| loro | si furono straniti(e) |
🔊
|
Tryb przypuszczający (Congiuntivo) czasownika stranìrsi
Tryb łączący (Congiuntivo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania niepewności, życzeń, emocji i sytuacji hipotetycznych. Stosuje się go, gdy mowa o działaniach, które nie są pewne lub realne, na przykład w przypadkach wątpliwości lub możliwości.
Na przykład zdania takie jak Spero che tu venga lub Se avessi tempo, partirei ilustrują użycie trybu łączącego do wyrażania stanów ducha lub wydarzeń, które zależą od warunków.
Ten tryb może występować w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla subtelnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.
|
Tempo semplice
Congiuntivo presente stranìrsi |
||
| io | mi stranisca |
🔊
|
| tu | ti stranisca |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si stranisca |
🔊
|
| noi | ci straniamo |
🔊
|
| voi | vi straniate |
🔊
|
| loro | si straniscano |
🔊
|
|
Tempo semplice
Congiuntivo imperfetto stranìrsi |
||
| io | mi stranissi |
🔊
|
| tu | ti stranissi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si stranisse |
🔊
|
| noi | ci stranissimo |
🔊
|
| voi | vi straniste |
🔊
|
| loro | si stranissero |
🔊
|
|
Tempo composto
Congiuntivo passato stranìrsi |
||
| io | mi sia stranito(a) |
🔊
|
| tu | ti sia stranito(a) |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si sia stranito(a) |
🔊
|
| noi | ci siamo straniti(e) |
🔊
|
| voi | vi siate straniti(e) |
🔊
|
| loro | si siano straniti(e) |
🔊
|
|
Tempo composto
Congiuntivo trapassato stranìrsi |
||
| io | mi fossi stranito(a) |
🔊
|
| tu | ti fossi stranito(a) |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si fosse stranito(a) |
🔊
|
| noi | ci fossimo straniti(e) |
🔊
|
| voi | vi foste straniti(e) |
🔊
|
| loro | si fossero straniti(e) |
🔊
|
Tryb warunkowy (Condizionale) czasownika stranìrsi
Tryb warunkowy (Condizionale) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań lub stanów, które zależą od określonych warunków. Często stosuje się go do formułowania życzeń, próśb lub sytuacji hipotetycznych, które nie są pewne.
Na przykład zdania takie jak Vorrei un caffè lub Se avessi più tempo, viaggerei di più ilustrują, jak tryb warunkowy jest używany do wyrażania sytuacji zależnych od określonych okoliczności.
Ten tryb może być używany w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla jasnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.
|
Tempo semplice
Condizionale presente stranìrsi |
||
| io | mi stranirei |
🔊
|
| tu | ti straniresti |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si stranirebbe |
🔊
|
| noi | ci straniremmo |
🔊
|
| voi | vi stranireste |
🔊
|
| loro | si stranerebbero |
🔊
|
|
Tempo composto
Condizionale passato stranìrsi |
||
| io | mi sarei stranito(a) |
🔊
|
| tu | ti saresti stranito(a) |
🔊
|
| lui/lei/Lei | si sarebbe stranito(a) |
🔊
|
| noi | ci saremmo straniti(e) |
🔊
|
| voi | vi sareste straniti(e) |
🔊
|
| loro | si sarebbero straniti(e) |
🔊
|
Tryb rozkazujący (Imperativo) czasownika stranìrsi
Tryb rozkazujący (Imperativo) — to ważny tryb w języku włoskim, używany do wydawania rozkazów, instrukcji lub rad. Tworzy się go dla drugiej osoby liczby pojedynczej, drugiej osoby liczby mnogiej oraz pierwszej osoby liczby mnogiej.
Na przykład zdania takie jak Fai attenzione! lub Parlate lentamente! pokazują, jak tryb rozkazujący może być używany do bezpośredniej i jasnej komunikacji. Ponadto fraza Andiamo! do wyrażenia zaproszenia do wspólnego działania jest przykładem trybu rozkazującego.
Warto zauważyć, że tryb rozkazujący nie ma form dla trzeciej osoby liczby pojedynczej i mnogiej. W tych przypadkach stosuje się tryb łączący (Congiuntivo), który służy do wyrażania życzeń lub zaleceń w sposób bardziej łagodny. Ta cecha sprawia, że język włoski jest unikalny, ponieważ tryb łączący dodaje rozmowom nuty uprzejmości i subtelności.
Zrozumienie trybu rozkazującego i jego prawidłowe użycie jest kluczowe dla efektywnej komunikacji i utrzymywania przyjaznego tonu w codziennych interakcjach.
Imperativo stranìrsi |
||
| tu | straniti |
🔊
|
| noi | straniamoci |
🔊
|
| voi | stranitevi |
🔊
|
Congiuntivo stranìrsi |
||
| Lei | si stranisca |
🔊
|
| Che lui/lei | si stranisca |
🔊
|
| Che loro | si straniscano |
🔊
|
Oto dlaczego tak ważne jest korzystanie z naszej darmowej aplikacji do nauki koniugacji włoskich czasowników!
Koniugacja czasowników to jedna z najtrudniejszych części języka włoskiego, a jej opanowanie wymaga stałej praktyki.
Z naszym darmowym, interaktywnym trenerem koniugacji możesz ćwiczyć w interesujący i spersonalizowany sposób, pracując zarówno z najczęściej używanymi czasownikami, jak i bardziej skomplikowanymi. Nasz trener pomoże Ci poprawić dokładność i szybkość, sprawiając, że twoja mowa stanie się bardziej pewna.
Bez względu na Twój poziom znajomości języka włoskiego, nasz trener koniugacji pomoże Ci posunąć się naprzód w nauce języka włoskiego!