W języku włoskim istnieją cztery podstawowe tryby czasowników: oznajmujący, przypuszczający, warunkowy i rozkazujący.
Każdy z nich jest używany do wyrażania różnych intencji, działań i stanów. Tryb oznajmujący pomaga mówić o faktach, przypuszczający — o wątpliwościach i pragnieniach, warunkowy — o hipotezach, a rozkazujący — o poleceniach i prośbach.
Umiejętność prawidłowego koniugowania czasowników w każdym z tych trybów pozwala łatwo wyrażać różnorodne myśli i emocje w codziennej mowie.
Il rumore ha cominciato a strepire nella stanza.
strepire : krzyczeć
stre|pì|re
: (accento grave)
indicativo strepire. Tryb oznajmujący czasownika strepire
Tempo semplice
strepire presente |
||
io | strepisco |
🔊
|
tu | strepisci |
🔊
|
lui/lei/Lei | strepisce |
🔊
|
noi | strepiamo |
🔊
|
voi | strepite |
🔊
|
loro | strepiscono |
🔊
|
Tempo semplice
strepire imperfetto |
||
io | strepivo |
🔊
|
tu | strepivi |
🔊
|
lui/lei/Lei | strepiva |
🔊
|
noi | strepivamo |
🔊
|
voi | strepivate |
🔊
|
loro | strepivano |
🔊
|
Tempo semplice
strepire futuro semplice |
||
io | strepirò |
🔊
|
tu | strepirai |
🔊
|
lui/lei/Lei | strepirà |
🔊
|
noi | strepiremo |
🔊
|
voi | strepirete |
🔊
|
loro | strepiranno |
🔊
|
Tempo semplice
strepire passato remoto |
||
io | strepii |
🔊
|
tu | strepisti |
🔊
|
lui/lei/Lei | strepì |
🔊
|
noi | strepimmo |
🔊
|
voi | strepiste |
🔊
|
loro | strepirono |
🔊
|
Tempo composto
strepire futuro anteriore |
||
io | sarò strepito(a) |
🔊
|
tu | sarai strepito(a) |
🔊
|
lui/lei/Lei | sarà strepito(a) |
🔊
|
noi | saremo strepiti(e) |
🔊
|
voi | sarete strepiti(e) |
🔊
|
loro | saranno strepiti(e) |
🔊
|
Tempo composto
strepire passato prossimo |
||
io | sono strepito(a) |
🔊
|
tu | sei strepito(a) |
🔊
|
lui/lei/Lei | è strepito(a) |
🔊
|
noi | siamo strepiti(e) |
🔊
|
voi | siete strepiti(e) |
🔊
|
loro | sono strepiti(e) |
🔊
|
Tempo composto
strepire trapassato prossimo |
||
io | ero strepito(a) |
🔊
|
tu | eri strepito(a) |
🔊
|
lui/lei/Lei | era strepito(a) |
🔊
|
noi | eravamo strepiti(e) |
🔊
|
voi | eravate strepiti(e) |
🔊
|
loro | erano strepiti(e) |
🔊
|
Tempo composto
strepire trapassato remoto |
||
io | fui strepito(a) |
🔊
|
tu | fosti strepito(a) |
🔊
|
lui/lei/Lei | fu strepito(a) |
🔊
|
noi | fummo strepiti(e) |
🔊
|
voi | foste strepiti(e) |
🔊
|
loro | furono strepiti(e) |
🔊
|
Ogólne informacje o trybie oznajmującym (Indicativo) włoskich czasowników
Tryb oznajmujący (Indicativo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań, stanów lub wydarzeń, które są uważane za rzeczywiste lub pewne. Stosuje się go do opisywania faktów, codziennych rutyn i obiektywnych sytuacji.
Na przykład zdania takie jak Io vado al mercato lub Loro studiano per l'esame ilustrują użycie trybu oznajmującego do przekazywania konkretnych informacji.
Ten tryb może być odmieniać w różnych czasach, takich jak teraźniejszy, przeszły i przyszły, co pozwala dokładnie wskazać czas wykonania czynności. Zrozumienie trybu oznajmującego jest istotne dla efektywnej komunikacji oraz zrozumienia niuansów języka włoskiego.
congiuntivo strepire. Tryb łączący czasownika strepire
Tempo semplice
strepire congiuntivo presente |
||
io | strepisca |
🔊
|
tu | strepisca |
🔊
|
lui/lei/Lei | strepisca |
🔊
|
noi | strepiamo |
🔊
|
voi | strepiate |
🔊
|
loro | strepiscano |
🔊
|
Tempo semplice
strepire congiuntivo imperfetto |
||
io | strepissi |
🔊
|
tu | strepissi |
🔊
|
lui/lei/Lei | strepisse |
🔊
|
noi | strepissimo |
🔊
|
voi | strepiste |
🔊
|
loro | strepissero |
🔊
|
Tempo composto
strepire congiuntivo passato |
||
io | sia strepito(a) |
🔊
|
tu | sia strepito(a) |
🔊
|
lui/lei/Lei | sia strepito(a) |
🔊
|
noi | siamo strepiti(e) |
🔊
|
voi | siate strepiti(e) |
🔊
|
loro | siano strepiti(e) |
🔊
|
Tempo composto
strepire congiuntivo trapassato |
||
io | fossi strepito(a) |
🔊
|
tu | fossi strepito(a) |
🔊
|
lui/lei/Lei | fosse strepito(a) |
🔊
|
noi | fossimo strepiti(e) |
🔊
|
voi | foste strepiti(e) |
🔊
|
loro | fossero strepiti(e) |
🔊
|
Ogólne informacje o trybie subiektywnym (Congiuntivo) włoskich czasowników
Tryb łączący (Congiuntivo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania niepewności, życzeń, emocji i sytuacji hipotetycznych. Stosuje się go, gdy mowa o działaniach, które nie są pewne lub realne, na przykład w przypadkach wątpliwości lub możliwości.
Na przykład zdania takie jak Spero che tu venga lub Se avessi tempo, partirei ilustrują użycie trybu łączącego do wyrażania stanów ducha lub wydarzeń, które zależą od warunków.
Ten tryb może występować w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla subtelnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.
condizionale strepire. Tryb warunkowy czasownika strepire
Tempo semplice
strepire condizionale presente |
||
io | strepirei |
🔊
|
tu | strepiresti |
🔊
|
lui/lei/Lei | strepirebbe |
🔊
|
noi | strepiremmo |
🔊
|
voi | strepireste |
🔊
|
loro | streperebbero |
🔊
|
Tempo composto
strepire condizionale passato |
||
io | sarei strepito(a) |
🔊
|
tu | saresti strepito(a) |
🔊
|
lui/lei/Lei | sarebbe strepito(a) |
🔊
|
noi | saremmo strepiti(e) |
🔊
|
voi | sareste strepiti(e) |
🔊
|
loro | sarebbero strepiti(e) |
🔊
|
Ogólne informacje o trybie warunkowym (Condizionale) włoskich czasowników
Tryb warunkowy (Condizionale) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań lub stanów, które zależą od określonych warunków. Często stosuje się go do formułowania życzeń, próśb lub sytuacji hipotetycznych, które nie są pewne.
Na przykład zdania takie jak Vorrei un caffè lub Se avessi più tempo, viaggerei di più ilustrują, jak tryb warunkowy jest używany do wyrażania sytuacji zależnych od określonych okoliczności.
Ten tryb może być używany w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla jasnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.
imperativo strepire. Tryb rozkazujący czasownika strepire
strepire imperativo |
||
tu | strepi |
🔊
|
noi | strepiamo |
🔊
|
voi | strepite |
🔊
|
strepire congiuntivo esortativo |
||
Lei | strepisca |
🔊
|
Che lui/lei | strepisca |
🔊
|
Che loro | strepiscano |
🔊
|
Ogólne informacje o trybie rozkazującym (Imperativo) włoskich czasowników
Tryb rozkazujący (Imperativo) — to ważny tryb w języku włoskim, używany do wydawania rozkazów, instrukcji lub rad. Tworzy się go dla drugiej osoby liczby pojedynczej, drugiej osoby liczby mnogiej oraz pierwszej osoby liczby mnogiej.
Na przykład zdania takie jak Fai attenzione! lub Parlate lentamente! pokazują, jak tryb rozkazujący może być używany do bezpośredniej i jasnej komunikacji. Ponadto fraza Andiamo! do wyrażenia zaproszenia do wspólnego działania jest przykładem trybu rozkazującego.
Warto zauważyć, że tryb rozkazujący nie ma form dla trzeciej osoby liczby pojedynczej i mnogiej. W tych przypadkach stosuje się tryb łączący (Congiuntivo), który służy do wyrażania życzeń lub zaleceń w sposób bardziej łagodny. Ta cecha sprawia, że język włoski jest unikalny, ponieważ tryb łączący dodaje rozmowom nuty uprzejmości i subtelności.
Zrozumienie trybu rozkazującego i jego prawidłowe użycie jest kluczowe dla efektywnej komunikacji i utrzymywania przyjaznego tonu w codziennych interakcjach.
Oto dlaczego tak ważne jest korzystanie z naszej darmowej aplikacji do nauki koniugacji włoskich czasowników!
Koniugacja czasowników to jedna z najtrudniejszych części języka włoskiego, a jej opanowanie wymaga stałej praktyki.
Z naszym darmowym, interaktywnym trenerem koniugacji możesz ćwiczyć w interesujący i spersonalizowany sposób, pracując zarówno z najczęściej używanymi czasownikami, jak i bardziej skomplikowanymi. Nasz trener pomoże Ci poprawić dokładność i szybkość, sprawiając, że twoja mowa stanie się bardziej pewna.
Bez względu na Twój poziom znajomości języka włoskiego, nasz trener koniugacji pomoże Ci posunąć się naprzód w nauce języka włoskiego!