🔍
    sense 2v
    sense 1v
    W języku włoskim istnieją cztery podstawowe tryby czasowników: oznajmujący, przypuszczający, warunkowy i rozkazujący.
    Każdy z nich jest używany do wyrażania różnych intencji, działań i stanów. Tryb oznajmujący pomaga mówić o faktach, przypuszczający — o wątpliwościach i pragnieniach, warunkowy — o hipotezach, a rozkazujący — o poleceniach i prośbach.
    Umiejętność prawidłowego koniugowania czasowników w każdym z tych trybów pozwala łatwo wyrażać różnorodne myśli i emocje w codziennej mowie.
    Ha strillato dalla gioia. (Giovanni Verga, I Malavoglia)
    strillàre : krzyczeć, wrzeszczeć
    stril||re : (accento grave)

    Tryb oznajmujący (Indicativo) czasownika strillàre

    Tryb oznajmujący (Indicativo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań, stanów lub wydarzeń, które są uważane za rzeczywiste lub pewne. Stosuje się go do opisywania faktów, codziennych rutyn i obiektywnych sytuacji.
    Na przykład zdania takie jak Io vado al mercato lub Loro studiano per l'esame ilustrują użycie trybu oznajmującego do przekazywania konkretnych informacji.
    Ten tryb może być odmieniać w różnych czasach, takich jak teraźniejszy, przeszły i przyszły, co pozwala dokładnie wskazać czas wykonania czynności. Zrozumienie trybu oznajmującego jest istotne dla efektywnej komunikacji oraz zrozumienia niuansów języka włoskiego.

    Tempo semplice

    Presente strillàre

    io strillo
    🔊
    tu strilli
    🔊
    lui/lei/Lei strilla
    🔊
    noi strilliamo
    🔊
    voi strillate
    🔊
    loro strillano
    🔊
    Tempo semplice

    Imperfetto strillàre

    io strillavo
    🔊
    tu strillavi
    🔊
    lui/lei/Lei strillava
    🔊
    noi strillavamo
    🔊
    voi strillavate
    🔊
    loro strillavano
    🔊

    Tempo semplice

    Futuro semplice strillàre

    io strillerò
    🔊
    tu strillerai
    🔊
    lui/lei/Lei strillerà
    🔊
    noi strilleremo
    🔊
    voi strillerete
    🔊
    loro strilleranno
    🔊
    Tempo semplice

    Passato remoto strillàre

    io strillai
    🔊
    tu strillasti
    🔊
    lui/lei/Lei strillò
    🔊
    noi strillammo
    🔊
    voi strillaste
    🔊
    loro strillarono
    🔊

    Tempo composto

    Futuro anteriore strillàre

    io avrò strillato
    🔊
    tu avrai strillato
    🔊
    lui/lei/Lei avrà strillato
    🔊
    noi avremo strillato
    🔊
    voi avrete strillato
    🔊
    loro avranno strillato
    🔊
    Tempo composto

    Passato prossimo strillàre

    io ho strillato
    🔊
    tu hai strillato
    🔊
    lui/lei/Lei ha strillato
    🔊
    noi abbiamo strillato
    🔊
    voi avete strillato
    🔊
    loro hanno strillato
    🔊

    Tempo composto

    Trapassato prossimo strillàre

    io avevo strillato
    🔊
    tu avevi strillato
    🔊
    lui/lei/Lei aveva strillato
    🔊
    noi avevamo strillato
    🔊
    voi avevate strillato
    🔊
    loro avevano strillato
    🔊
    Tempo composto

    Trapassato remoto strillàre

    io ebbi strillato
    🔊
    tu avesti strillato
    🔊
    lui/lei/Lei ebbe strillato
    🔊
    noi avemmo strillato
    🔊
    voi aveste strillato
    🔊
    loro ebbero strillato
    🔊

    Tryb przypuszczający (Congiuntivo) czasownika strillàre

    Tryb łączący (Congiuntivo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania niepewności, życzeń, emocji i sytuacji hipotetycznych. Stosuje się go, gdy mowa o działaniach, które nie są pewne lub realne, na przykład w przypadkach wątpliwości lub możliwości.
    Na przykład zdania takie jak Spero che tu venga lub Se avessi tempo, partirei ilustrują użycie trybu łączącego do wyrażania stanów ducha lub wydarzeń, które zależą od warunków.
    Ten tryb może występować w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla subtelnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.

    Tempo semplice

    Congiuntivo presente strillàre

    io strilli
    🔊
    tu strilli
    🔊
    lui/lei/Lei strilli
    🔊
    noi strilliamo
    🔊
    voi strilliate
    🔊
    loro strillino
    🔊
    Tempo semplice

    Congiuntivo imperfetto strillàre

    io strillassi
    🔊
    tu strillassi
    🔊
    lui/lei/Lei strillasse
    🔊
    noi strillassimo
    🔊
    voi strillaste
    🔊
    loro strillassero
    🔊

    Tempo composto

    Congiuntivo passato strillàre

    io abbia strillato
    🔊
    tu abbia strillato
    🔊
    lui/lei/Lei abbia strillato
    🔊
    noi abbiamo strillato
    🔊
    voi abbiate strillato
    🔊
    loro abbiano strillato
    🔊
    Tempo composto

    Congiuntivo trapassato strillàre

    io avessi strillato
    🔊
    tu avessi strillato
    🔊
    lui/lei/Lei avesse strillato
    🔊
    noi avessimo strillato
    🔊
    voi aveste strillato
    🔊
    loro avessero strillato
    🔊

    Tryb warunkowy (Condizionale) czasownika strillàre

    Tryb warunkowy (Condizionale) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań lub stanów, które zależą od określonych warunków. Często stosuje się go do formułowania życzeń, próśb lub sytuacji hipotetycznych, które nie są pewne.
    Na przykład zdania takie jak Vorrei un caffè lub Se avessi più tempo, viaggerei di più ilustrują, jak tryb warunkowy jest używany do wyrażania sytuacji zależnych od określonych okoliczności.
    Ten tryb może być używany w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla jasnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.

    Tempo semplice

    Condizionale presente strillàre

    io strillerei
    🔊
    tu strilleresti
    🔊
    lui/lei/Lei strillerebbe
    🔊
    noi strilleremmo
    🔊
    voi strillereste
    🔊
    loro strillerebbero
    🔊
    Tempo composto

    Condizionale passato strillàre

    io avrei strillato
    🔊
    tu avresti strillato
    🔊
    lui/lei/Lei avrebbe strillato
    🔊
    noi avremmo strillato
    🔊
    voi avreste strillato
    🔊
    loro avrebbero strillato
    🔊

    Tryb rozkazujący (Imperativo) czasownika strillàre

    Tryb rozkazujący (Imperativo) — to ważny tryb w języku włoskim, używany do wydawania rozkazów, instrukcji lub rad. Tworzy się go dla drugiej osoby liczby pojedynczej, drugiej osoby liczby mnogiej oraz pierwszej osoby liczby mnogiej.
    Na przykład zdania takie jak Fai attenzione! lub Parlate lentamente! pokazują, jak tryb rozkazujący może być używany do bezpośredniej i jasnej komunikacji. Ponadto fraza Andiamo! do wyrażenia zaproszenia do wspólnego działania jest przykładem trybu rozkazującego.
    Warto zauważyć, że tryb rozkazujący nie ma form dla trzeciej osoby liczby pojedynczej i mnogiej. W tych przypadkach stosuje się tryb łączący (Congiuntivo), który służy do wyrażania życzeń lub zaleceń w sposób bardziej łagodny. Ta cecha sprawia, że język włoski jest unikalny, ponieważ tryb łączący dodaje rozmowom nuty uprzejmości i subtelności.
    Zrozumienie trybu rozkazującego i jego prawidłowe użycie jest kluczowe dla efektywnej komunikacji i utrzymywania przyjaznego tonu w codziennych interakcjach.

    Imperativo strillàre

    tu strilla
    🔊
    noi strilliamo
    🔊
    voi strillate
    🔊

    Congiuntivo strillàre

    Lei strilli
    🔊
    Che lui/lei strilli
    🔊
    Che loro strillino
    🔊

    Oto dlaczego tak ważne jest korzystanie z naszej darmowej aplikacji do nauki koniugacji włoskich czasowników!

    Koniugacja czasowników to jedna z najtrudniejszych części języka włoskiego, a jej opanowanie wymaga stałej praktyki.
    Z naszym darmowym, interaktywnym trenerem koniugacji możesz ćwiczyć w interesujący i spersonalizowany sposób, pracując zarówno z najczęściej używanymi czasownikami, jak i bardziej skomplikowanymi. Nasz trener pomoże Ci poprawić dokładność i szybkość, sprawiając, że twoja mowa stanie się bardziej pewna.
    Bez względu na Twój poziom znajomości języka włoskiego, nasz trener koniugacji pomoże Ci posunąć się naprzód w nauce języka włoskiego!