W języku włoskim istnieją cztery podstawowe tryby czasowników: oznajmujący, przypuszczający, warunkowy i rozkazujący.
Każdy z nich jest używany do wyrażania różnych intencji, działań i stanów. Tryb oznajmujący pomaga mówić o faktach, przypuszczający — o wątpliwościach i pragnieniach, warunkowy — o hipotezach, a rozkazujący — o poleceniach i prośbach.
Umiejętność prawidłowego koniugowania czasowników w każdym z tych trybów pozwala łatwo wyrażać różnorodne myśli i emocje w codziennej mowie.
Ha stupidito l’audience. (Alessandro Manzoni, I Promessi Sposi)
stupidìre : głupieć, ogłupiać
stu|pi|dì|re
: (accento grave)
Tryb oznajmujący (Indicativo) czasownika stupidìre
Tryb oznajmujący (Indicativo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań, stanów lub wydarzeń, które są uważane za rzeczywiste lub pewne. Stosuje się go do opisywania faktów, codziennych rutyn i obiektywnych sytuacji.
Na przykład zdania takie jak Io vado al mercato lub Loro studiano per l'esame ilustrują użycie trybu oznajmującego do przekazywania konkretnych informacji.
Ten tryb może być odmieniać w różnych czasach, takich jak teraźniejszy, przeszły i przyszły, co pozwala dokładnie wskazać czas wykonania czynności. Zrozumienie trybu oznajmującego jest istotne dla efektywnej komunikacji oraz zrozumienia niuansów języka włoskiego.
|
Tempo semplice
Presente stupidìre |
||
| io | stupidisco |
🔊
|
| tu | stupidisci |
🔊
|
| lui/lei/Lei | stupidisce |
🔊
|
| noi | stupidiamo |
🔊
|
| voi | stupidite |
🔊
|
| loro | stupidiscono |
🔊
|
|
Tempo semplice
Imperfetto stupidìre |
||
| io | stupidivo |
🔊
|
| tu | stupidivi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | stupidiva |
🔊
|
| noi | stupidivamo |
🔊
|
| voi | stupidivate |
🔊
|
| loro | stupidivano |
🔊
|
|
Tempo semplice
Futuro semplice stupidìre |
||
| io | stupidirò |
🔊
|
| tu | stupidirai |
🔊
|
| lui/lei/Lei | stupidirà |
🔊
|
| noi | stupidiremo |
🔊
|
| voi | stupidirete |
🔊
|
| loro | stupidiranno |
🔊
|
|
Tempo semplice
Passato remoto stupidìre |
||
| io | stupidii |
🔊
|
| tu | stupidisti |
🔊
|
| lui/lei/Lei | stupidì |
🔊
|
| noi | stupidimmo |
🔊
|
| voi | stupidiste |
🔊
|
| loro | stupidirono |
🔊
|
|
Tempo composto
Futuro anteriore stupidìre |
||
| io | avrò stupidito |
🔊
|
| tu | avrai stupidito |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avrà stupidito |
🔊
|
| noi | avremo stupidito |
🔊
|
| voi | avrete stupidito |
🔊
|
| loro | avranno stupidito |
🔊
|
|
Tempo composto
Passato prossimo stupidìre |
||
| io | ho stupidito |
🔊
|
| tu | hai stupidito |
🔊
|
| lui/lei/Lei | ha stupidito |
🔊
|
| noi | abbiamo stupidito |
🔊
|
| voi | avete stupidito |
🔊
|
| loro | hanno stupidito |
🔊
|
|
Tempo composto
Trapassato prossimo stupidìre |
||
| io | avevo stupidito |
🔊
|
| tu | avevi stupidito |
🔊
|
| lui/lei/Lei | aveva stupidito |
🔊
|
| noi | avevamo stupidito |
🔊
|
| voi | avevate stupidito |
🔊
|
| loro | avevano stupidito |
🔊
|
|
Tempo composto
Trapassato remoto stupidìre |
||
| io | ebbi stupidito |
🔊
|
| tu | avesti stupidito |
🔊
|
| lui/lei/Lei | ebbe stupidito |
🔊
|
| noi | avemmo stupidito |
🔊
|
| voi | aveste stupidito |
🔊
|
| loro | ebbero stupidito |
🔊
|
Tryb przypuszczający (Congiuntivo) czasownika stupidìre
Tryb łączący (Congiuntivo) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania niepewności, życzeń, emocji i sytuacji hipotetycznych. Stosuje się go, gdy mowa o działaniach, które nie są pewne lub realne, na przykład w przypadkach wątpliwości lub możliwości.
Na przykład zdania takie jak Spero che tu venga lub Se avessi tempo, partirei ilustrują użycie trybu łączącego do wyrażania stanów ducha lub wydarzeń, które zależą od warunków.
Ten tryb może występować w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla subtelnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.
|
Tempo semplice
Congiuntivo presente stupidìre |
||
| io | stupidisca |
🔊
|
| tu | stupidisca |
🔊
|
| lui/lei/Lei | stupidisca |
🔊
|
| noi | stupidiamo |
🔊
|
| voi | stupidiate |
🔊
|
| loro | stupidiscano |
🔊
|
|
Tempo semplice
Congiuntivo imperfetto stupidìre |
||
| io | stupidissi |
🔊
|
| tu | stupidissi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | stupidisse |
🔊
|
| noi | stupidissimo |
🔊
|
| voi | stupidiste |
🔊
|
| loro | stupidissero |
🔊
|
|
Tempo composto
Congiuntivo passato stupidìre |
||
| io | abbia stupidito |
🔊
|
| tu | abbia stupidito |
🔊
|
| lui/lei/Lei | abbia stupidito |
🔊
|
| noi | abbiamo stupidito |
🔊
|
| voi | abbiate stupidito |
🔊
|
| loro | abbiano stupidito |
🔊
|
|
Tempo composto
Congiuntivo trapassato stupidìre |
||
| io | avessi stupidito |
🔊
|
| tu | avessi stupidito |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avesse stupidito |
🔊
|
| noi | avessimo stupidito |
🔊
|
| voi | aveste stupidito |
🔊
|
| loro | avessero stupidito |
🔊
|
Tryb warunkowy (Condizionale) czasownika stupidìre
Tryb warunkowy (Condizionale) — to jeden z podstawowych trybów w języku włoskim, używany do wyrażania działań lub stanów, które zależą od określonych warunków. Często stosuje się go do formułowania życzeń, próśb lub sytuacji hipotetycznych, które nie są pewne.
Na przykład zdania takie jak Vorrei un caffè lub Se avessi più tempo, viaggerei di più ilustrują, jak tryb warunkowy jest używany do wyrażania sytuacji zależnych od określonych okoliczności.
Ten tryb może być używany w różnych czasach, takich jak teraźniejszy i przeszły, i jest istotny dla jasnej komunikacji oraz wyrażania złożonych myśli w języku włoskim.
|
Tempo semplice
Condizionale presente stupidìre |
||
| io | stupidirei |
🔊
|
| tu | stupidiresti |
🔊
|
| lui/lei/Lei | stupidirebbe |
🔊
|
| noi | stupidiremmo |
🔊
|
| voi | stupidireste |
🔊
|
| loro | stupiderebbero |
🔊
|
|
Tempo composto
Condizionale passato stupidìre |
||
| io | avrei stupidito |
🔊
|
| tu | avresti stupidito |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avrebbe stupidito |
🔊
|
| noi | avremmo stupidito |
🔊
|
| voi | avreste stupidito |
🔊
|
| loro | avrebbero stupidito |
🔊
|
Tryb rozkazujący (Imperativo) czasownika stupidìre
Tryb rozkazujący (Imperativo) — to ważny tryb w języku włoskim, używany do wydawania rozkazów, instrukcji lub rad. Tworzy się go dla drugiej osoby liczby pojedynczej, drugiej osoby liczby mnogiej oraz pierwszej osoby liczby mnogiej.
Na przykład zdania takie jak Fai attenzione! lub Parlate lentamente! pokazują, jak tryb rozkazujący może być używany do bezpośredniej i jasnej komunikacji. Ponadto fraza Andiamo! do wyrażenia zaproszenia do wspólnego działania jest przykładem trybu rozkazującego.
Warto zauważyć, że tryb rozkazujący nie ma form dla trzeciej osoby liczby pojedynczej i mnogiej. W tych przypadkach stosuje się tryb łączący (Congiuntivo), który służy do wyrażania życzeń lub zaleceń w sposób bardziej łagodny. Ta cecha sprawia, że język włoski jest unikalny, ponieważ tryb łączący dodaje rozmowom nuty uprzejmości i subtelności.
Zrozumienie trybu rozkazującego i jego prawidłowe użycie jest kluczowe dla efektywnej komunikacji i utrzymywania przyjaznego tonu w codziennych interakcjach.
Imperativo stupidìre |
||
| tu | stupidi |
🔊
|
| noi | stupidiamo |
🔊
|
| voi | stupidite |
🔊
|
Congiuntivo stupidìre |
||
| Lei | stupidisca |
🔊
|
| Che lui/lei | stupidisca |
🔊
|
| Che loro | stupidiscano |
🔊
|
Oto dlaczego tak ważne jest korzystanie z naszej darmowej aplikacji do nauki koniugacji włoskich czasowników!
Koniugacja czasowników to jedna z najtrudniejszych części języka włoskiego, a jej opanowanie wymaga stałej praktyki.
Z naszym darmowym, interaktywnym trenerem koniugacji możesz ćwiczyć w interesujący i spersonalizowany sposób, pracując zarówno z najczęściej używanymi czasownikami, jak i bardziej skomplikowanymi. Nasz trener pomoże Ci poprawić dokładność i szybkość, sprawiając, że twoja mowa stanie się bardziej pewna.
Bez względu na Twój poziom znajomości języka włoskiego, nasz trener koniugacji pomoże Ci posunąć się naprzód w nauce języka włoskiego!